UNUTMAK YOK
Bunca zamandýr nerede olduðumu soracak olursan
"Oldu bir þeyler" demeliyim
oturmalýyým bir taþa
kararan dünyada,
kendini yemiþ bitirmiþ bir nehirde.
Korumasýný bilmiyorum yitirdiklerini kuþlarýn
Geride býraktýðým denizi
ya da çýðlýðýný kýzkardeþimin.
Nedir bu topraðýn zenginliði?
Gün neden günle kapanýyor?
Neden karanlýk gece çalkalanýyor aðzýmda?
Ve ölüm neden?
Nereden geldiðimi sormayacak mýsýn?
Anlatayým sana;
Kýrýk þeyleri
Acýlý kaplarý
Sýk sýk tozlanan koca sýðýrlarý
ve tutulu kalbimi.
Bunlar ne belleðimizde uyanan sarý güvercinler,
ne de anýlardýr kuþaktan kuþaða akan.
Aðlayan yüzlerdir bunlar,
Parmaklardýr gýrtlaðýmýzdaki,
ve topraða düþen yapraklardýr.
Yiten günün karanlýðýdýr.
Yeþertir kaleleri hüzünlü kanýmýzdaki.
Ýþte menekþeler ve iþte kýrlangýçlar,
Sevdiðim her þey
Tatlý mesajlar veren günbegün
açýkta zaman
tatlýlýðý artan.
Kaçamayýz biz; Diþlerimizin arasýndan:
Neden kemiriyor boþa giden zaman
sessizlik kabuðunu?
Ne yanýt vereceðimi bilmiyorum.
O kadar çok ki ölümüz
Ve o kadar çok ki kýzýl güneþ önünde setler
Ve o kadar çok ki çarpýk kabuklu baþlar
Ve o kadar çok ki öpücüklerimizi engelleyenler
Ve o kadar çok ki unutmak istediklerim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.