Şimdi gözlerime senden arda kalanları sürüyorum,gittigin uzaklar kadar sendeyim... rafet42
Şimdi gözlerime senden arda kalanları sürüyorum,gittigin uzaklar kadar sendeyim...
Geceydi... Ortalýk sessiz-likten yorðun bitap haldeyken, ’Sen’ çýkývermiþtin karþýma, uykusuzluktan þiþmiþ, gözkapaklarýmý aralayamadýðým o ’BÝZ’ diye adým atacaðýmýz gece/de Sevgili... Önce ürkek mahur bir resmin çaptý gözkapaklarýmdan kirpiklerime çarpýp, yüreðimin en uygun,en mahremiyetli baþ köþesine kabul’ümdün... Ve baþlamýþtý kimselere güvenip almadýðým,kapýsýna asma kilitler vurduðum, anahtarýný kat kat sanduk-alarda sakladýðým gönül kapýmdan içeriye usulca ’Sen’ süzülüverdin... Ürkek’tik ikimizde, onca acýlardan, sevgi savaþlarýndan aldýgým darbe’lerden sen bana, ben sana sýðýnmýþtýk sýmsýký ayrýlmamacasýna... yÜREÐÝMÝN en son bu denli çarptýðýný unutmuþken,seninle köz tutmuþ duygularým, hislerim Aþk-a dair ne varsa yeniden alevlendi,yandým, kandým , közlerimden Aþk’a , sana koþtum sevgili... Her düþüncemin "ZÎ-FÝKÝR "in de sen vardýn artýk... Vezanat-i EFKÂR ’larým sana doðrulmuþtu... Bakýþlarýndan bin anlam çýkarmýþtým, harf/lerime bir yenisini eklemiþ, Adýný alfabeme Sevdamýzý aklýma mýh gibi çakmýþtým YÂR...! Sessiz harflerim bi hayli yoðunluktaydý sana seni anlatan þiir’ler yazarken, ve hiç sökmedim alfabemden adýnýn geçtiði harfleri,yüreðimden sevgini... Gözlerin bir baþka ihtiþamla bakýyordu,gözlerimin buðusuna... Düþüyordun göz çukurlarýmdan yüreðimin taa en ulaþýlmazlýðýna, ilmek ilmek nakýþlamýþtým seni sevda-ma sahipsiz kalaným... Kokunu çektiðim o sen-li saatleri durdurdum, akrebin yelkovaný kovaladýgý, baba yadiðar-ý siyah kordonlu kol saatimde... Ve ýslatmadým dudak payýmý senden sonra... Þimdi gözlerime senden arda kalanlarý sürüyorum,gittigin uzaklar kadar sendeyim... Islak gözlerim sen-sizlik bayramlarýnýn arefe’lerine hazýrlanýyor sevgili... Öpmüyorsun çok zamandýr düþlerimdeki- düþüþlerimde acýyan yan/larýmdan, þimdi sür namluna sevdamý YÂR...! Vur gidiþlerinle girmekten korktuðun yüreðimin tam orta yerinden... Ömrümden düþürdüðüm gizli yönlerime acýma ey sevgili.! Sus ve git benden þimdi YÂR...! Korkuyorum , aydýnlýk aradýðým gecelerimden... Iþýmak istedim sana,ufkun olmak istedim,yüreðime gir orda ebediyyen kal istedim, tertemiz sevdamla özgürce yaþayalým, aþk’ý biz edelim istedim YÂR...! Ben düþlerimde düþlerken ,sen bende degilmiþsin sevgili... Ey dilime düþen vakitsiz sevdamýn yeðane sahibe-si olan Dilber...! Zamanýmýydý terk-i diyar etmenin,sonsuzluða acýlan cennetimden ? Yokluðundan ilel-ebed yaþayamayacaðýmý bilemezmisin sen sevgili ? Kýrýlan kalbim ol istedim,acýyan YÂR YÂR/alarým ol diye hep bekledim, beceremedim... Karþýlýksýz sevði’den anlam bekledim,anlamsýzlýða mahkum ettin, son-um/udum ol istedim beceremedim... HOÞÇAKAL SEVGÝLÝ, HOÞÇAKAL. . . MELEGÝME....
Sosyal Medyada Paylaşın:
rafet42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.