MANASTIRDA

o, meryem’i seyrediyordu gýptayla, bir yandan da ben onu,
nasýl da dalmýþtý ikonaya, dalmýþ gibi denizine bir güzelliðin,
o gözlere bakýyordu - ýþýl ýþýl hayat dolu, þefkat dolu, aþk dolu,
o ellere bakýyordu - en duygulu dallarý en beyaz bir çiçeðin,
o ak göðse bakýyordu - dimaðýný emziren en somut kutsiyetin,
o saçlara bakýyordu - melek dualarýnýn nefesiyle kýmýldayan
ve içini çekiyordu öyle gerçekçi, öyle yürekten, öyle derin…
aydýnlýk bulutlar gibi dualar tütüyordu baygýn dudaklarýndan.
o hep meryem’e baktý, bakýþlarýyla içti onu, sanki büyülüydü.
ben, nefes kesmiþ, onu seyrettim kapanýþýna dek manastýrýn
çünkü kar beyazýydý, çünkü sarýþýndý, çünkü mavi gözlüydü
çünkü meryem’den daha güzeldi meryem’i kýskanan kadýn.

Sosyal Medyada Paylaşın: