Sarýl boynuma Utku Ver yer býrakma hiçbir ölüme Önümde duran kara yazý çevir bahara Ve soranlara ilk mi son mu? Hiçbir þey söyleme…
Çok bekledim kýrkikindi vakitleri. Vakitlerini bekledim gece kuþlarýnýn Karanlýk ýþýklarý görebilmek için Sonra ýþýklarý söndürdüm Ben anlamdaþ kelimelerle seslenirken sana Utku Vuku bulan hiçbir gündüzle sohbet etmedim
Dilim tutulmakta þimdi Ne yemeðe açýlýyor aðzým Ne de biz olunca çay sohbeti Ýnce belli bardaðý tutamýyorum
Kimsenin elini de tutmadým üstelik Artýk sor bana Utku, biz kimdik?
Týrnaklarý uzun yalnýzlýklar göðsümü söküyor Her biri yeni yazlar yazýyor fikrime Ben zikrimi hesap ederken Daha önce zikredilmiþ bir kimsesizlik oturuyor dizlerime Kalkamýyorum gidemediðim yerden Git veya kal demeden sen
Sar beni Utku ömre sararmýþken ben Kimseye hiçbir þey söyleme
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsyantus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.