en çok neye yoksulum söylemedim ben vaktim gider ömrü seyrederken...
tek seyirlik bir ölümden bahsediyor azrail yaþamý ve ölümü bilmediðimiz gibi henüz kendi ömrüme yetememiþken vaktim gider bir çocuðun ölümünü dinlerken...
git, vakti seyretmeye baþlamadým ben masada duran kuru ekmeði de al su yok suya dokunacak kimse de fakirliði ekmeksiz kalýnca söyleyeceðim git, vakit henüz erken
alacaya sarýlmadým, ten karmaþa içinde mahzen...
yalnýzým, yalýn esen bir rüzgar içinde toz adedince yalnýzým ben...
kime diyeceðim, bu yoksulluk ve yoksunluk zaman fakiri bir garipten.
evet, söyledim zaman fakiriyim ben..!
ruhum bir azrail güncesinde arda kalan gülce. gül gülünce ömür seyre dalar bir tomurcuðu gönlünce.
ve diken, dikenler batýyor ayaðýma derince...
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsyantus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.