Gök yer, yer gök Her þey terse düþmüþ Savaþ sonrasý kan istilasý gibi aklým
Her kim vurulursa ölen bendim yaþayan o Yer deðiþtirmiþ yer ve gök Ölüm sonrasý yaþamak telaþýnda ruhum Griler henüz kirlendi Arafýn rengi ise artýk baþka Savaþ ortasýnda kalbim Anladým ölen bendim, þimdi daha yeni ilk defa Beyaz giydim…
Ne yalnýzmýþ insan Ne toz oluyor üstüm ne de laf söz Sadece her yer toprak Her yer gece olmadan karanlýk ve öyle kalacak Ýçimize düþmüþ bu saðýrlýk infilak Patladý patlayacak.
Ödüm kopuyor, daðýlacaðým zerreler adedimce Kalmayacaðým Bir viþne aðacým olmayacak Ve henüz gelmemiþ yaþým doðmayacak Sadece annem aðlayacak…
Her þey terse dönmüþ Ve çoktan bitmiþ savaþ Ölenler kim? Biliyorum biri bendim…
(Soyismi Gökyer olan ve þiirimi oluþturan öðrencime sevgilerimle)
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsyantus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.