tüm kuþlar öldüðü vakit gideceðim. bileklerime dolanan sancýdan öteye ve ruhumun karmaþaya gebe olduðu bu ikindi vaktinde önce tarla kuþlarý, sonra hepsi öldüðünde.
ekinsiz bir ömrün yalnýzlýðýnda sorsanýz, üç beþ ömür geride ufkuma batan her kirpik yüzünden içimde aðlamayý unutmuþ bir çocuk yetiþiyor
nefes alacak olsam bir su doluyor genzime nefes verecek olsam ciðerimden sökülen içli hava hüzzam bir ölüm gibi soluyor ve kuþlar uçuþuyor beynimde
beynimi delmekte aðaçkakan kuþlarý bir damla öksürsem, aðzýmdan çýkacak bütün öziçim sorsanýz, ölmüþüm de iskeletim kalmýþ geriye iskeletim ve beynim
delik deþik her yerim.
II
cüzzamlý bir ölümün ayak seslerini duyuyorum birden fazla yerden gelmiþ gibiler ve kuþlar, kanat seslerini iþitiyorum birileri birilerini vuruyor ha bire.
tüm kuþlar öldüðü vakit gideceðim bileklerime dolanan sancýdan öteye.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsyantus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.