İBRETLİK ENKAZ

çok elbet sizlere diyeceklerim,
çünkü az sürede yaþanan çoktu.
bu yüzden küf tuttu çilekeþ terim,
gönlümün gökleri bu yüzden çöktü.

kafdaðý ardýnda tutuþurken tan
söndü ilk göz aðrým anka’nýn ruhu.
vefalý burcuma göz açtýrmadan
çaldý beni benden arsýz güruhu.

ben beni ararken en yok yerlerde
en varlýklý varlar zevk yorgunuydu.
kararttý ufkumu bir demir perde,
ne ben çaða, ne de çað bana uydu.

yitirmiþtim bir kez bendeki beni,
sahteydim, sanrýydým, canlý bir yalan.
hiç kimse sormadý yitirileni,
ne de o enkazý özümden kalan.

bir enkaz, ibretlik, korkunç bir enkaz
ayakta kalmanýn þikâyetçisi.
ben’im o, öfkesi evrene sýðmaz,
ben’im o, onursuz onur bekçisi.

yüzüm yankýlýyor çaðýn dersini,
yüzüm yazýt dolu bir duvar gibi;
anlatýrken yaþam hikâyesini
ölmeyi unutmuþ ihtiyar gibi.

Sosyal Medyada Paylaşın: