konuþ diyorlar konuþayým da nasýl aþkýn eline düþen hangi dili bilir ki ben sevgilinin adýný anýnca bir alev aldý dilimi nasýl konuþayým...
sussun dilim kapansýn gözlerim görmesin týkansýn kulaklarým duymasýn ferman ancak kalbime kalsýn, atacaksa beni ateþe gönlüm önce o yansýn...
diyorlar ki yanarsýn bir alev demedi gibi yanmayacaksa ben bu gönlü niye taþýyayým ki... unutulmamalýdýr ki, güzellik aþkýn alevinin parlaklýðýndan baþka nedir...
demiþler ki bu mezcup olmuþ kara sevda neylesen boþtur bu hale kurtuluþ yoktur, leylam yok ki mecnun olayým, Þems’in dediði gibi aþka varlýðýmý vereyim kül olayým, biz aþkýn kendisine yananlardanýz...
görkem özcan
Sosyal Medyada Paylaşın:
görkem özcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.