Hüzün sürülmüþ çehresine daha doðuþtan, Tebessümü bile kýsýk, bakýþlarý gibi, Kahkahayý kim kaybetmiþ ki o bulsun, Dudaklarý kaskatý kesilmiþ gülmüyor.
Caddeleri ana, sokaklarý baba olan, Kah mendil uzatan, kah çöp toplayan, Kaderini bile okuyamayan, yazýsý yazgýsý, Gözyaþý arkadaþý olan kimsesiz çocuklar…
Anne eli deðmemiþ giysiler içinde, Hep aðlamaktan mýdýr bilmem ki, Bir gözleriniz kalabilmiþ tertemiz, Bir de sevgisiz, ilgisiz kalmýþ yüreðiniz.
Aysel AKSÜMER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aysel AKSÜMER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.