Bir harf suskunluğum...
Her þeyden bahsetmiþtim bunca zaman,
Ama eksik kalan bir sen varmýþsýn onca cümlenin içinde saklý kalan...
Oysa seni susup susup anlatmayý ne çok isterdim,
Kelimeler dudaklarýmda dize geldikçe
Ve sessizliðimin sen tarafýyla sana yenilmeyi...
Bilirim cümlelerim hep çarpýktýr,
Ve biraz harf sorunu yaþarým konuþurken..
Sessizliðimi ben çözebilsem,
Sana bu kadar susmak yerine,
Dedim ya konuþmak isterdim dilim döndükçe..
Ama sen bilmiyorsun benim yarým kalan masallarýmý,
Kalem ardý yapýp seni yazmalarýmý,
Ve dedim ya, harf sorunum var konuþurken...
Her þey yazmakla baþlamýyor hayatta,
Bazen bir kaç kelimeyi bir araya getirip yeni bir dünya kurulabilir insan,
Mesela,
Seviyorum seni demek gibi…
Baksana devrik oluþu bile sana anlatmak istediðim o masumluðu saklayamýyor…
Sana bir cümle susmak yerine, konuþmayý göze alýyorum...
Ama sen böyle deðilsin iþte,
Konuþmuyorsun...
Çarpýk cümlelerimi versem sana,
Yeni bir dünya kurabilir misin?
Mesela,
Seviyorum seni demek gibi...
Ben çektiðim derin ahlarýn ardý sýra,
Saklandýðým bir kaç yalnýzlýðýn sende son bulmasýndan mutluydum,
Bakma sen geçmiþ zaman ekiyle sana bir þeyler anlatmak istediðime,
Bilirsin, ben sana sustukça seni sevmeyi daha çok seviyorum,
Ve ne çok konuþuyorum sana kendimi tarif ederken...
Oysa ben seni dünyamýn merkezi yapýp,
Tüm ibadetlerimi sana sunuyordum,
Ki bu seni sevmekten baþka bir þey olamazdý herhalde...
Kirpiklerinde kendime bir salýncak yapmakla belkide en büyük hatayý yapmýþtým,
Ve düþünememiþtim bir gün düþebileceðimi…
Þimdi sen dillendirip cümleleri bana susmamayý yeniden öðret,
Bir elimde kalem ve diðer elimde silgiyle,
Ama izin ver,
Yine o çarpýk cümlelerimle sana susabileyim,
Ve eksikliðini yaþadýðým bir kaç harfle sana sunabileyim,
Bilmek istemediklerini..
Sen bana göz dersin,
Ben gözlerinde kendime kurduðum dünyanýn ne renk olduðunu düþünürüm…
Belki elimde ki kalemle bir kaç yeni resim düþlerim kendime,
Ve sana uzanan yollarý bir kalemde bir kaç sokak öteme çizerim..
Ama yinede korkarým kirpiklerinden kendime yeni bir salýncak kurmaya,
Ki kýrýlmýþken yüreðimin ben tarafý…
Ben uykusuz gecelerin ardý sýra,
Kan çanaðý gözlerimin sana uyumasýndan tedirgin deðildim,
Ki seni bir daha görebilmek içindi,
Her molada bir bardak kahve içmemin nedeni..
Þimdi sen sus beni uykuya yenik düþerken gözlerim,
Bilirsin çarpýk cümlelerimin ardýndan,
Bir kaç harf eksiliði yaþayan bana,
Biraz sen katmayý ne çok isterdim…
Özgür Havuz Gri/Siyah ve benden arta kalan sözler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.