Bu ayrılık zamansız gelmişti...

“Aþk’ýný dizlerinde uyutan bir kadýn’ýn söylediði,
Son paragrafta geçiyor adým…”


Gidenin ardýndan aðladýðým kadar,
Sevinmedim gelene...
Ki, hala sana yazýyorum her þiiri…
Aþk kokmuyordu artýk sözlerin,
Ve ellerin aþkla dokunmuyor...

Oysa kimse sahiplenmedi yüreðimi senin kadar,
Ve kimse senin kadar acýtmadý canýmý...
Daðýlýyor aklým kayýp þehirlern isimsiz caddelerinde,
Üzerimde Yetim bir çocuðun sancýlarý...
Güneþin ýsýttýðý tenimde sana üþüyorum...
Kalmayacaðýný bile bile sana gitme/sen diyorum…

Soðuk bir vagon camýnda çaresiz bir vedada ellerim,
Bir kent uzaklýðý yokluðun,
Özlem birikmiþ dudaklarýmda ayrýlýk bu deðil..
Yüzünün benli yarýsýnda ölü bir þairi yaþatýyorsun,
Diðer yarýsý seni arýyor kararmýþ bir ayna ardýnda...
Sessizliðin iz sürdüðü gölgelerde iki yabancýyýz,
Kurduðum cümleler adýný sayýklýyor...
SÝyah saçlarýyla bir kadýn kenarýna kývrýlýyor yorgunluðum,
Kan ter kir pas içinde yoklðuna uyaýyorum...
Hiç çalmayacaðýn kapýmýn ardýnda,
Hüzünlü þarkýlar dinliyorum...
Kelimelerin beni öldürdüðü bir þiirde sana kanýyor her yaným.

Ey can,
En son çocuk dizlerimdeydi kanayan aþklarým.
Aþk kanatmýyor,
Bir durak ötesi ölüm...
Hüznü giymiþ yalnýzlýðýma,
Beyaz bir mendil el verin,
Ne kadar zamansýz bu ayrýlýk ,
Ardýmýzda kýrýlgan hayaller,
Büyütebilmeliydik bir kýzý gözlerimizde...
Hüznün yaðmurlarý saçlarýmda,
Dudaklarýma mühürlü suskunluðum,
Sen diyorum,
Konuþamýyorum...
Oysa seni sevmek güzel birþeydi,
Þimdi içimi yakýyor aþk...


Düzenleyen : Arzu ALTINÇÝÇEK
Þair Ceketli Çocuk / Ocak 2o1o
Sosyal Medyada Paylaşın: