sanmayýn sevinç,
imdat çýðlýklarý atýyor martýlar sahillerde...
kapanmazken yüreðimde yýllarýn tuz dolu yaralarý
yollarý arþýnlýyorum bitkin ruhumla
kanarken yitik anýlar ýssýz sokaklarda
paramparça hayatýmdan kalan ne varsa
kurþun dolduruyorum gecenin karanlýk boþluðuna
batak bir kentin çirkefliðine kuþanýp
ki yutkunamadýðým her an
acýya boðuluyor yaþamak denen çaresiz hastalýk
sisli bir kent yanýyor, yüreðimde yalnýz bir ülke
kavramak istiyorum zamaný orta yerinden
var gücümle kýrmak
tüm kaybettiklerim adýna
ben! gecenin ýþýðý süzülürken yazgýma
her akþam ayrý karanlýklar tüketiyorum
gözlerinin demini içen yüreðim
söyle sevgilim! daha kaç yangýna gebe ?
hüzünlü bir ay doðarken gözlerinde yüreðime batarcasýna
meleklerin kurduðu asil kentler yýkýlýr cehennem çukurlarýna
yerine konulamayacak bir hayat kayarken avuçlarýmýn arasýndan
aþka kurban verilir düþlerim eskimeyen yaðmurlar altýnda
Harun PEHLÝVANOÐLU