ezelden ebede uzanan yolculuklar yaparken
sarýmsý bir pencereden bakýp hayata
en çok düþürdüklerimi düþlüyorum gecelerce
neydiði belirsiz hayatlar çýkýyor karþýma
gülkurusu yaþanmýþlýklar kazýyorum avuçlarýmla duvarlara
üstünkörü bir çalýþma oysa hayat, fazla kurcalamaya gelmeyen
lakin istediðim, bir tek senin ellerin…
siz duymayýn
ben duyuyorum…
ayaz dolu bir anýya iliþen gece
hortlatýr ölüleri yaþayanlar kabrinden
dirilmek ve direnmek anlamsýz
maðlubiyetler içinde bir ülke daðýlýrken
neresinden vurulduðu önemli deðil
vurgun yemiþ cesetler akýyor caddelerde
her yanlarý yalnýzlýk
ruhlarý yaðýþ dolu ýssýzlýk
minik bir serçe çaðýrýyor umudu martýlardan medet umarak / boþ
anlayamadýðým yanýmda konuþulan sessizlikken
hissedebildiðim boðazýmda düðümlenen sensizlik
ki kimsesizlik
tam da buraya yazýyorum sevgilim
gizli bir güneþ var tepemizde gülüþümüzle ýsýnan
kederimizden deðil, mutluluktan yýkanýyor bu þehir
bulutlar örtse de umudu
hissediyorum
gözlerimi kapadýðýmda tam karþýmda gözlerin
hüzünlü bir dolunay doðarken gözlerinde yüreðime batarcasýna
meleklerin kurduðu asil kentler yýkýlýr cehennem çukurlarýna
yerine konulamayacak bir hayat kayarken avuçlarýmýzýn arasýndan
aþka kurban verilir düþlerimiz eskimeyen yaðmurlar altýnda
ve dökülür aþka yasak bir rahibin dudaklarýndan tanrýnýn emri
- Toprak topraða, güller güllere…
Harun PEHLÝVANOÐLU