*Kiraz ağacı*

Bu Gönül geçer mi hiç þiirden,
býrakýp da gidebilir mi tozlu raflarýný,
kaçar da gözlerine yaþ getirirken,
gizlese de aðladýðýný kaleminden,
gizleyemez dize dize dökülen yapraklarýný,
sayfalar dolusu hüzün çiçeklerinden.

dökülürken baðrýndan hüznünün çiçekleri,
yaðmur damlalarý gibi dizelerce satýrlarýna,
nasýl aðlamaz kiraz olmayacak yarýnýyla,
doðmayacak güneþine ayaz sabahýnda.
kalmýþtýr kimsesiz ve de sessiz çýðlýðýyla,
çiçeksiz aðacý ile bir baþýna baðýnda.

tomurcuðu gören gözler kurudur artýk,
vuslatýna erememiþken meyvelerinin,
kýrýktýr dallarý uzanmaz maviliðe bitik.
açýlan budaklarýyla solan parlaklýðýnýn,
verdiði acýyla gövdesi yitik,
dik duruþu asaletindendir kiraz aðacýnýn.

ermektir dileði mânâsýna ilmin fennin,
bilir de doðasýný her kavramýn deðerin,
geçemez sevdasýndan vâr oluþ gizeminin.
kâfi gelmez anlatýma onu çift hecenin,
murâd_ý tadýnda özünde nektarýnýn,
cismine kurbandýr veren Tanrý’nýn.

bilirim haydar haydar diye eðiliþini,
deðdiðinde rüzgar tenine delleniþini,
pembe beyaz çiçeðini yeþil yapraðý ile
özenle ezeye bezeye süsleyiþini.
durmadan meyveye vecd_i sükut içinde,
bayraktaki renkle her bahar diriliþini...

*kirazçiçeði*
Gönül Ersin

Sosyal Medyada Paylaşın: