Ýncitir yaðmur damlasý
Kalbimdeki çöl güllerini
Alýþmýþ gözlerim oysa yeþiline umudun
Türküsüne huzurun, rengine suyun
Vaktin nasýrlý ellerine sürüyorum yüzümü
Yüzüm bir kýrýk aynanýn mezarý
Yakýn ýþýklarý, karanlýk büyüdükçe büyüyor
Karnýnda huysuz gecenin
Kör oluyor ellerim, gözlerim bir yaðmur damlasý.
Yakýn ýþýklarý
Çiçeðin karanlýðýndan, suyun karasýndan
Güzel sözlerimi alýn
Gözlerime çocuk sesleri ekin
Gülümsemeler budasýn bu yalnýzlýðý
Bir yeminle baþlayan o büyük cümbüþü aþkýn
Umudun sonsuzluðuna karýþsýn
Yakýn ýþýklarý
Güzel sözlerime dokunsun sevdanýn sarýsý.
Ne isyaným vardýr karýna kýþýna her demin
Ne gülün gecikmiþ doðumuna
Ulu orta yerde geçmiþ zaman kipinden düþen bir damla
Yahut bir kuþun göðsündeki harede
Kendi kabuðuma sevda sözleri yazýyorum
Karanlýktan sonra ýþýðý da isterim üzülüþüme
Bir bildiðiniz yoksa yakýn ýþýklarý
Yüzüp duramam boðulmak için girdiðim bu düþte.
Varmak, bir öyküdür
Herkesin uzaklaþtýðý kendisinden
Yokluklar, ýþýklar ve uzaklýklar örter üstünü kalbimin
Çatladý çatlayacak tohumu efil efil rüzgarýn
Üþümek de karanlýktýr, üþüyüp ölmek de çaresizlik
Iþýklarý yaksýn elleriniz,
Beni kaldýrmayan yerden, bana acýmayan
Yakýn ki incitmesin yaðmur damlasý
Kalbimdeki çöl güllerini.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.