Her yolu geceye çýkar kapýlardan dönmenin
Sararmýþ bir mevsim gölgesi yahut kayýp yýllar
Düþürüp incitmiþtir gözlerimdeki sevinci
Çýkmazlar sözün örsü, yankýlanýr ateþin sesi
Bu vakitler aklý ziyan ettiysem
Kalbimi düþürdüysem naðmesine kederin
Kapanan bütün kapýlar yalnýzlýktýr böyle yazýlsýn
Kilidi, ölümün son cümlesi.
Alnýmda bir derin çizgiyle koþuyorum
Koþuyorum topraða, nefesimde ýlgýn bir akþam tadý
Saçlarýmý daðýtýyor haziran rüzgarlarý, ellerimde sözcükler
Yalnýzlýðým, kara, bedbaht ve virane
Kapýlar vuruyorum, kapýlar kilidi olmayan
Bir akþam vaktidir, aðlamak tutuyor beni
Aðlamak, gözlerimin ebedi çiçeði.
Her kapýnýn hazin bir hikayesi var
Ellerin izinde kah güller açar kah kahýr
Yüksek seslere çýkýp baðdaþ kurar saatler
Zaman akýp geçmenin keþmekeþliðinde
Yüzlerde kah umut açar kah aðlamalar
Solan hiçbir þey yoktur acýya dair
Kapalý kapýlar ardýnda kimi cehennem saklar
Kimi salar cennetini uzaðýn pusuna.
Bu yalnýzlýðý birilerinin anlamasý lazým
Yüzüme gülen çiçekler gibi
Kapýlarýn kalbini kýrmadan gitmek olsun
Nereye gidilecekse düþünmeden
Nasýrlanmýþ sözcüklerin aðrýsýný yazmaktan
Ve dolanmaktan su suskunluðunda
Bir acayip teþhir oldu hiçliðim
Koynumda bir karanlýk gölge,
Bana benzemeler içinde tüm ölümler.
Rüzgarlar var fýsýldýyor, mektuplara sýðmýyor
Ne yazsam bir ucundan diðer ucuna aðrý
Yapraklarý anlamam oysa, aðaca sarýlmaktan
Üþüyorum susunca ve gidince birileri
Hep bir kapý kapanýyor yüzüme
Güller kararýyor, mektuplar kül kül
Yüzümde bulanýk sular çaðý baþlýyor.
Bütün kapýlarý ben örtüyorum
Birileri açýyor
Bazen çiçekler açýyor bazen de yaðmur
Pencerelere koþuyorum hep
Kim çýkacak diye kapýdan
Oysa herkes çoktan gitmiþ de
Benim çýkmamý bekliyor
Bütün çýkmazlarýmla kapandýðým yalnýzlýðým.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.