Gölgesinde gül açmýþ mezar taþýnýn,
Sarýlmak kokuyor her zerresi gözyaþýnýn
Gülün rengi akþama karýþanda
Bitiyor öyküsü çürümüþ yakarýþmanýn.
Baykuþa gece tünemiþse gitme vaktidir
Ayrýlmak umudun bir baþka mevsimidir
Mezar taþý yýkanýrken eski bir yaðmurda
Gülün rengi çirkin bir ölümün kýrýþmýþ resmidir.
Sevmek yaþýnda solmuþtur tüm güller
Sevmek yaþýnda hýrpalanmýþ o günler
Bir karýþ toprakla yetinirken ölünün sonsuzluðu
Mezar taþýna her gün aðlar o bakýr gökler.
Baþ ucundadýr hilal, siyahýn tam ortasýnda
Melankolik bir ilahi var yaradýlýþýn týnýsýnda
Deðince, anlamak ne fayda, dikene ten
Sevilenin sürgünlüðü var gül terkli mezarlarda.
Çelikten serttir ölüme direniþin setleri
Dile gelir sus ve ateþ, toplanýrken þafak renkleri
Gülden fermansa hayatýn bütün neþeleri
Kim toplayacak þimdi toprak için o yenilmiþ cesetleri.
Gülün kabahatidir diriyi hatýrlatmasý bunca
Eksildi rüya, uyandý yaþam geceden boylu boyunca
Kýymeti toprak kokar, kýyameti ertelenir her an
Mezar taþýna deðen gözden yaþlar boþalýnca.
Adý gülmezardýr, pencerelerde yaþlanmýþlýðýn
Caný ahuzardýr, susmakta yýllanmýþlýðýn
Derin bir kuyudan çekilirken katranlý gözler
Adý unutulmaktýr, bir baþýna býrakýlmýþlýðýn.
Þimdi ölmek otuzunda, koyar adama
Daldaki kuþ, topraktaki çiçek, sokaktaki âma
Hepsi yürüyorlar gülmezara, vakit sükut
Þimdi ölmek yetmiþinde, yine de koyar adama.
Dikenine arlanýr, topraðýna harlanýr gülmezar
Bir beden düþer, bir baþka yerde tohum çatlar
Bu devinim kýyamette son bulsa da
Aðýttan umutlar asar boynuna, suskun yolcular.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.