Son resmini de çizip yapraðýn
Sonbahara naif bir veda býrakýp gitti.
Dünya dediðin nedir ki
Bir avuç toprak, biraz da insan
Geçip giden zamandan yaratýldýk oysa biz suskunlar
Biz, gömmek için hiçbir þey bulamayanlar
Kýrgýn bir dua ile kanatýyoruz karanlýðýmýzý
Kýrýyoruz camlarýný canlarýmýzýn
Elimizde bir deste gül, kalbimizde muazzam bir yenilgi.
Aðlamaya diþ bilerken
Bir sebep arýyoruz el yordamýyla yüzünde, gidenin.
Baþýmýz ýslak bir yastýkta
Uykusuzluðu devirdiðimiz saatleri saymýyoruz
Yaklaþtýkça ölüme yaþamayý daha çok seviyoruz
Giden de gitmese, sarýlsa sesimizdeki yaralara
Giden de gitmese, aðzýmýz burnumuz yer deðiþtirse
Gülüþlerle, gülücüklerle, gülmelerle
Yakýyoruz ateþi, suçluyoruz bulutu
Yaðmurda ýslandý diye elimizdeki gül, kalbimizdeki yenilgi.
Kendimizi ne zaman anlasak oysa
Kanýyoruz ilkbaharýn ilk yapraðýna.
Bir çoðul þiiridir bu
Virgülümüz eksik, noktamýz harap, cümlemiz ayný
Tekrarlayýp duruyoruz geceleri
Gündüzleri yiyip bitiriyoruz, ucuza satýyoruz kendimizi
Ya þiire ya börtü böceðe ya yumruðu sýkýlmýþ bir düþe
Tükeniyoruz yavrucuðum eyvah
Tükeniyor, dirilmenin senaryolarýný yýrtýp duruyoruz
Tekil vurulup, çoðul bitiyoruz
Elimizde bir deste gül, kalbimizde muazzam bir yenilgi.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.