Ateşimsi Gözler

Gökte ay,
Yerde zifiri karanlýk.
Her adýmda bir çukur býrakýrým geride.
Saðýmda,
Solumda,
Açýlýp kapanan gözler var.
Tanýmam etmem.
Ateþimsi gözlerin sahiplerini.

Seslenirim...
Sesime cevap gelmez.
Kendi sesimi duyarým,
Karanlýðýn ülkesinde.

Yürürüm...
Elimde meþale,
Yolumu kaybetmekten korkarak.

Bir an tenim üþür.
Ýstemsizce
Süzülür,
Yaþlar gözlerimden.
Ve bir korku dolar:
Yüreðime.

"Esme RÜZGÂR..!"

Sönerse meþalem,
Kaybolurum
Karanlýðýn içinde.
Daha da kötüsü
Ne biliyor musun?

Ýzimi dahi bulamazsýn!
Peþimdeki ateþimsi gözlerden.
Sosyal Medyada Paylaşın: