Bir kervan göründü, Sessizliði bozmadan adým adým ilerliyordu. Az ilerde durakladý. Saðýma soluma baktým, Benden baþka gören yoktu. Rüya mýydý bu? Yoksa ben gitmiþ miydim bu dünyadan? Bilemedim. Þaþkýndým. Ve þaþkýnlýðým ismimi seslenmeleriyle Bir kat daha arttý.
Ne oluyor? Bunlar kimdi? Ýsmimi nerden biliyorlardý?
Yüreðim kanat çýrpmaya baþlayan, Yavru kuþ misali, Yerine sýðamýyordu. Adeta o yana doðru uçmak istiyordu.
Korku, ürperti, endiþe… Her yanýmý kaplarken; Ýçimi bir ferahlýk kapladý.
Ýlerlemeye baþladým. Ben ilerledikçe içim içime sýðmýyordu.
Bir kavuþma, Bir koku…
Ve sordum kendime; “Kimeydi bu kavuþma?” “Kimdendi bu koku?”
Tam sorularýma cevap bulurken Bir hengâmedir koptu, Ortada ne bir kervan, Ne bir ses vardý.
Yalnýzca; elimde bir mendil. Ve içime sýðmayan bir koku..
Uzun uzun baktým mendile. Bir þey söyleyecek gibiydi. Sustu gökyüzü, Sessizliðe büründü rüzgâr, Karanlýðýn ardýna çekildi, ay.
Ve konuþtu zaman.
“Benden Sana Bir Parça.”
23:25 04.03.2019 Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Halil ÖZLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.