Zehirli bir sarmaþýk gibi dolandý kalbime
Kendini bilmez sevda
Gözlerim kýrýldý, köreldi uykum
Saymakla bitmezdi günler, saymadým
Bir yaprak gibi titrerken gönlüme
Ýhtiyar bir yalnýzlýk olduðumu
Çok çabuk unuttum.
Kapýlar kapandý
O sessiz, o hýrpalanmýþ kapýlar
Bir sessizlik aldý götürdü
Veda þarkýlarýndan kanamýþ aðzýmý
Bir ses bekledim kendimden, uyanamadým
Okþadým, öptüm eksikliðimi
Belki çoðalýrým diye
Sonra uyandým ölmüþlerin yüzü suyu hürmetine
Uyandým
Bunu da çok çabuk unuttum.
Sevda, gri sevda
Bütün renklerin kadim sancaðý
Ýstila edilmiþ, ceset ceset býrakýlmýþ
Geri dönülmez bir isyan
Ýlerisi uçurum ve hiçlik
Dokundu da yaraya çekip gitti
Kabuk baðlamaz artýk bu gençlik
Bütün aynalarda gölgesi
Ýzini böyle sürdüm iþte geceleyin,
Uykumu böldüm
Yarýsýný sevdaya verdim
Çoðunun ölüme kaldýðýný
Çok çabuk unuttum.
Ah kapýlarýn hikayesi nerede bitse
Yüzüme düþen bin parça ayrýlýk
Kilitler vurdum pasýna zamanýn
Geçip gitmesin diye þu beyhudelik
Özledim, aðladým, yýprattým
Bakýþlar biriktirdiðim gülüþümü
Nerede bir sakinlik umut etsem
Açýk pencerelere konmuþ gözyaþý kuþlarý
Gelip gelip döker türküsünü aklýma
Bir hayalle biledim hasreti, bin acýyla
Diledim, istedim
Yoruldum, yalnýzdým
Çok çabuk unuttum kendime dönmeyi.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.