Su daðý deldi, anladý çölü
Düþtü gözlerim ardýna çiçeklerin
Solup durdu, solup durdu
Aklýma zincirlenmiþ çaðýn taþtan sesleri.
Kan sýzdý kitaplarýmýn yalnýzlýðýna
Cehaletin dünyasýna kýyametken insan
Sevda soðudu sakallarýnda hiçliðin
Yandý suyun türküsünde suskum
Sustu durdu, sustu durdu
Ölüme meyletmiþ umudumun acýtan renkleri.
Sonsuz renkler ve karanlýða alýþmýþlýk
Tüketiyor insanýn içindeki þarabý
Sarhoþ bir sözcük gibi
Kalbin oyuklarýndan dökülüyor seraba
Ýnanmak istiyor, inanmak istiyor
Þakaðýmda umarsýzca atan sonbahar
Çiçeðe ve insan kalabilene.
Ve sonsuzluða açýlan bütün kapýlar
Açýlmaz, týrnaðýný geçirsen de kör kilide
Bu çýrpýnýþ ayrýlýða, bu sakýnýþ çoðalmaya
Öpüp duruyor, öpüp duruyor
Fikrimin çelimsiz gülümsemesini
Sonra sesler, sonra gözyaþý
Bir yarýn daha deviriyor geçmiþin kül izlerine.
Su dalgýn, ateþ uyanýk
Iþýða hasret bir gün kesiyor yolunu
Huzura ermenin
Kan dolmuþ bir bulut geçiyor üstünden
Ha yaðdý ha yaðacak insana hasret güllere
Hiçliðin cümlesiyim, ölümün güncesi
Yýkýp duruyor, yýkýp duruyor
Sesinin busesi bir çýrpýda
Alaþaðý bir sevda kemiriyor gençliðimi.
Bir haziran çýlgýnlýðý þiirin örsüyle
Sesinde nar aðacý, kalbine uzanmýþ gölgesi
En onmaz yaralar çaðý yüzündeki ezgi
Suya hasret kalmak gibi adýn
Dudaðým çöl ölüsüdür bu yüzden
Ve aðlayýp duruyor, aðlayýp duruyor
Tir tir titrediðim yalnýzlýða hamal aklým.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.