Refakat

kalbime hüsran evi kuran
o kasvetli aðrýyý
yerinden kaldýrmaya geldi bir sabah


aynada gömülü çýðlýðýma
biraz aný batýrdý
arapça seven aþkýyla
çöl sessizliðine büründü dilim


dünümü kirleten ne varsa
sildi süpürdü bütün ayýplarýmla
kapýmýn önüne düþen bir keþkeye
bin yýllýk kaybýmý sardý
sarýldým filistin atkýlý omzuna



refakat ettiði kuþlarý besleyen
bir veledin avuçladýðý buðday tanesine
özenmiþliðim de oldu vakt-i zamanýnda
cömertliðini esirgemeyen yaðmurlarýn
serpile serpile inmesini bekledim
þehrimin sýnýrlarýndan içeri


içinde ikamet eden
yokluðunun beter halleriyle
iyi geçinmeye niyetim yoktu
teselli giyinmiþ sözünden baþka
istekte bulunmadým sabrýmýn sahibinden


yapraðýnýn ihanetine uðrayan
kurumuþ bir aðacýn gölgesi gibiydim
kime dokunsam
faydasý olmazdý hayrýmýn
bilirdim ki
sebebinden uzak yýlgýn bir serzeniþtim kendime


en edna’da idi ruhum/arþa terakki eyledin...-








(deðerli yorumuyla þiire katký saðlayan
sinan [þimo] kardeþime teþekkürlerimle)

Sosyal Medyada Paylaşın: