yol güzergâhýmý kalbinin içinden çizdiðim günden beri do(ðu)lu gözlerimden karadeniz akýttým kuzeyli aðzýyla sevmeye baþlarken ankara’yý
babadan kalma bir ezginin naðmesiydi kirpiðime dokunan hüzün kokulu (t)eller bakýþlarýna teslim olmadan önceydi nazlý yalnýzlýklara ev sahipliði yapan direniþim
yuvasý kundaklanan kuþlarý barýndýran baðrýmýn, yetimlere ayrýlan yerine þimdi de seni sýðdýrýyorum (s)ona akarken
-bedeli aðýrlaþan bir ömrü býraktým ardýmda/hesabý senle kapatýyorum…-
Cömert Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cömert Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.