Ey Zühre!
Sana dokunuyordum
ömrümü soyunup üzerimden
uçmaða varýrken
yokluðun nasýl dokundu yüreðime aslýnda
bir bilsen.
Gökyüzünde
bulutlar arasýnda ilerliyordum
uzaklar bende ne arýyordunuz
_ öte/den bir yerlerden
sanýrým Ay’dan
canhýraþ köpek havlamalarý geliyor
benim de aradýðýmý mý buldunuz.
Çiçekler arasýnda
en çok seni sevdim aslýnda Ziþan
hadi tut elimden
_ ansýzýn
bir saðanaða yakalanýyoruz
bir tek ben yolumu yitirdiðimi sanýyorken
tüm dostlarým hep buradaymýþ
_ ah bu ihanetlerden
yüreðim yanýyor.
Ve sonunda gidiyorum
gözlerimin götürdüðü yerlere
_ hafif bir baþ dönmesiyle
yürümek
kolay mý sanýyorsunuz
bunca yýl böyle köklerinden yoksun insanlar arasýndan.