Ansýzýn gölgen eridi üzerimden..
_ acýmaklý çýðlýk
çýnlar korku salýnan kargýnmýþ benliklerde
kan renginde düþleri
güpegündüz karabasan çýkarýr mý uçmaða
tüm bedeni okþayan bir ritüelle
bu zor anlardan kurtar beni kam
_ korku isterken
teþyi eden sokak sokak omuzlar
eðer açarsa aðzýný gök gürültüsü
fýrtýnalý günlerin ardýndan gelen þimþekler
ve en zoru beklemek ormanýnda son gecesi
anýlar geri çekilen ufukta kaybolurken
_ saygý zamaný
taþlar soður anýlarda geri dönmesin diye ruh
artýk yüreðin dibinde erir güne gelen ay
ve alevler alacakaranlýktan yeryüzüne uzanýr
davulun manyak kýlýkta valsinde
hüzünlü saatler yitip gider karanlýk sularda
_ uzak bir yerlerde
gece kuþunun uzun çýðlýklarý
Gönül kýrgýnlýklarý asýlý kalýr yapayalnýz bir Selvi’de ve güpegündüz gözüken gecede,
baþlar önde; yýkanýr Ata, yükten yaðrýlanmýþ ayaklarla uzanýp yatarken serkeþ.
"Serkeþ: Dik baþlý, kafa tutan, baþkaldýran."