_ bilmiyorum
körelmiþ yüreðimin bildiði yabancýlaþmak
ve dünyamýz kopmuþ gibi kara gök kubbesinde
hala seviyor musun
Yalnýz seni gördüm kýrpýp da anlamadan gözlerimi açtýðým zaman, güneþe baktýðýmda; benek benek, gökkuþaðý sonrasý yaðmurlarýn: ufukta kaldý birden acýlar.
_ söz ver yeniden geleceðine bir düþte
ya bir gün pencere niþinden
yada eski bir iç çekiþle
nesteren
Uzakta, dünyamýz kopmuþ gibi ve yumuþak: sonsuz yýldýzlar dizilmiþ kasnakta, daha bitmemiþ de siyah etamin üzerine sanki öylesine serpilmiþler ve eksik bir kanaviçe: bir sen yoksun Zühre, denizköpüðüm.
_ þu an
bir bilsen nasýl seviyorum
o kuru yapraklarýný son okuduðum romanýn sayfalarý arasýnda
ve bana sessizce gülümsemen