_ zarif hallerin
çekilirken dünya ve zamandan
ben yine de en çok yüzündeki o hüznü sevdim
yaþlandýðým zamanlarda bambaþka bir sonbahar var
Gözyaþýyla doluyum artýk, rüzgârýn hýçkýrýklarýna aðlayan pencere niþinin ýslýklarý duvarýn
çatlaklarýna hüzzam makamýnda vurduðunda ve tutkulu yapraklarýn üzerinden cama yansýyan sararmýþ
aþkýn tükeniþ saatleri gibi dökülen çiðde.
_ genç olsaydýk ya yeniden
serilip yatmak yerine bu nemli yeþil çimenlere
koþtursaydýn o ufacýk kar beyazý ayaklarla
ve çekingen güneþ solgun bir kor gibi artýk tepemde
Bir kalbi bu düþler mi yýpratýyor soluklar birbirine karýþtýðýnda ve hazan ormanlarýný saran bu gururlu
hüzünde.
_ yine de anýlarda kalan rüzgârýn o ürkütücü çýðlýðý
…