_ Görüyorum
alevler alacakaranlýktan yeryüzüne uzanýyor
acýmaklý bir çýðlýk gece kuþunun yavrularýna
daðlarýn cýlýz dereleride buharlaþtý
ormanýn özsuyunu kristalleþtirdi gözleri kararmýþlar
gecenin sessizliðinde kabuklarý kavruldu
taþlarýn sýcaklýðý vurdu eteklerine
ufukta kaybolurken geçmiþin
yeþilliklerden kýzýllýklara direndi sidikli meþe
dallarýný ýsladý acý günlerin köpüðüyle
ýslak bir sis kokusu sardý etrafý
kesif bir duman bulanýk ve aðýr.
_ Sonsuz isyaným var
yýldýzlar mý çýldýrdý
güneþte ve toprakta parlýyor
onun kýskanç yakýnýþý sessizlikten
gökyüzünü deðiþtirme özgürlüðünü aldýlar
ben de onunla birlik taþ kesildim
sesimde bildik hiçbir sözlükte bulunmayan kelimeler
ilenmeler
ay eriyor þimdi yeni güne
hain gökdelenler yükselsin diye gökyüzüne.
_ Canlar acýmýþ yaþaran bakýþlarda
soruyor öz suyunu cýzýrdatarak sidikli meþe
hani bir aðaç bir insan
nerede bir millet
bir orman
...