Iþýklar denizden aksedince
puslu uyku dar patikaya düþtü parýldayarak kýyýdan
yükselirken güneþ dalgalardan küpeþteye
suskun ve karanlýk gece artýk buralarý terk ediyordu
nisyan
ve ateþ huzur bulacaksýn dedi camdan bakýþlarýyla
buluttan, sisten, saðanaktan kaçýn.
Kulak kesilince Ay
sonsuzlukla zincirlenmek kaderiydi kadýnýn
sen yine de bir kývýlcým aldýn güneþten Nezia
artýk yeni bir hayat kapýda bekliyordu
körpe sürgün
neþe ile ýstýrap senin seçimin
sabret artýk sende bir gün huzur bulacaksýn dedi ölüm.
Ya kartal gibi hürce süzüleceksin çamlarýn tepelerinin üzerinde
yada acizliðine acýyarak önündeki günde
arkanda geceyi býrakarak daðlara þakýyan türkünü unutup
içinde geçip giderken zaman
Hephaistos
sana hayat verene ihanet etme
tahtýna baðlanýp kalmasýn kadýn.
Çek artýk ellerini kadýnlarýn iradesi üzerinden
bedesten
...
.