Ne izi kaldý karýn
Ne gizi kaldý bu aðrýnýn
Yorgun daðýn fýrtýna ayracý
Dudaðýný andýran bir çiçek
Ve son sayfasýnda
Gül soldu, dikenini acýttý
Bütün kelimeler çürüdü
Anlamýn kaný yerde kaldý.
Ýz dediðin nedir ki
Suya sor, yaðmura sor ve ölüme
Bir parçanýn hüsranýnda
Týrnaðýn paramparça ettiði þiire
Gözyaþýnýn alfabesiyle yazýlmýþ yazgý
Öfkenin naif sancýsý
Ve yaþamak dediðin o hazin türkü
Dilini yasaktan çevirmiþ þarapla ekmektir
Sarhoþluk koymaz adama iþte
Zaman kumunu kalelere çevirdikçe.
Ýz, ilk kurþunun gençliði
Sýcaðý, ölüme mesafeler çivilemenin
Yani anlayacaðýn çayýn bardaktaki sevinç hali
Boþ bir vakit gelir durur önünde hatýralarýn
Alnýný unutulmaya deðdirmiþken yalnýzlýk
Ýz dediðin yüreði sýrça bir kafese emziren
Büyüdükçe yara benzeyen ve sadýk bir acý
Ve yýkýntýlar içinde bir soluk açtýðýnda
Ýz, ýslýðýdýr aniden ve tekrar tekrar dirilmenin.
Ýz dediðin sesindir
Dilinin hafýzasýnda bulanýk gül suyu
Aðzýnda bir günahkarýn son sözleri
Kalbinde kýrýlmýþ bir isyanýn güftesi ile
Þimdi yalýn bir cümlenin uçurumudur gözlerin
Ýzlerini döken, gökyüzünün mavi ulaðýyla
Dövüþerek ölümüne, seviþerek karanlýða tohum
Unutulmak bir insanýn özetidir
Ýz dediðin bütün kavgalar üzerine.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.