Sarsak bir zaman geçip gidiyor anne
Deðiþip duruyor dünyanýn cinnetleri
Uzak bir þehir gibi kalýyor avuçlarýn
Iþýklarla donanmýþ ve gecenin zapt edemediði
Kederli yüzümün dudaðýna deðmesi gerekiyor
Gözyaþlarýma sebep olan bütün fikirlere raðmen
En güzel fikir senin yüzündür anne
Düþünüyorum düþünüyorum
Kalbim acýyarak geçiyor gözlerinden.
Su içirdiler, yaðlý urgan oldu boynumda
Senden emdiðim sütü burnumdan getirdiler
Belki de bu yüzden tütüyorsun tütüyorsun tütüyorsun anne
Bakýr bir dünya bu, güçlü olan eðiyor iþte
Çelikten olsa ne fayda gamlý yürek
Eðiyorlar, kanatýyorlar sonra býrakýyorlar
Annesini ilk getiriyor aklýna kim acý çekiyorsa
Gel aklýma anne, gel de kaçýr bu yangýndan ne varsa.
Vurulup düþtükçe, avuçlarýmdaki taþ izleri
Son türküsünü söylüyor merhametin
Günahtan kopardýðý payla peydahlýyor yüzündeki gülüþü
Zorba, hain ve aldatan
Üryan bir baþkaldýrýþ bu, suya benzer biraz da
Sana benzer anne
Ýnatla doðrulan bütün iyi ve diri niyetler
Ve ne zaman bir felaket çalsa kapýmý güzel annem
Yarýsý heba olmuþ yarýsý ziyana terk ömre
Hiç kimse hoþ gelmeyecek.
Mavi gözlüm, can pýnarým
Aðlarken, umutlu yaným
Herkes bir derdin peþine takýlýp sürüklenmiþ
Uçurumlar baþucumda narkoz bir roman
Uykulu bir denizin koynunda gecenin aðzýyla seviþiyorum acýlarýmla
Sonra uyanýp ölümün bilmecesine asýyorum aynalarýný gençliðimin
Anne, bana nasýl geliyorsan gel ama gel
Saçlarýmda ellerini gezdir, yürüt beni yeniden: ten ten ten
Örsele zamaný büyümeyeyim
Küçült beni anne, küçült ki
Kalan ömrüm ayrý düþmesinden elinden eteðinden.
Kar borandýr, yýlký atlar yaþlanmýþ
Saklanmýþ þiirden bezenler ve þaraba ezilenler
Soðuk bir mevsim, kuþlarý kalbine alýp gitmiþ çocuklar
Tenha bir ölüm sokak sokak dolanýyor ayak altýnda
Resmimi öpüp durma biat ettiðim kapýnýn aðzýnda
Salma gözlerini annem uzaðýn acýmasýz belleðine
Bir kavuþma çalýp þu hayattan
Bütün ayrýlýklara direnerek, sarýlmaya geleceðim gözyaþlarýna.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.