Öptüm suyun yarasýný
Sövdüm ateþin külünü
Yaðmur kopardým ahdýma
Saçlarýndan kör bir þiirin
Döndüm dolandým küs bir sevdayý
Ayrýlýk doðurdu rahvan suskunluðum.
Þiirden uzak bir yalan
Gölgeme nifak tohumlarý ekerken
Belki de çýldýracaðým zamanýn kaypaklýðýnda
Belki de akýllanmak baþka bir yüzü unutmanýn
Tuttum çiçeðin yasýný
Saldým topraðýn karasýný
Dilimde yanýk bir hece boðdum
Ýlle de aþk, ille de aþk.
Ömrün en anlamsýz kýyýsýna býraktým sözlerimi
Bütün güzergahlarýný talan ederek kavuþmanýn
Susmanýn merhametine sýðýndým, yýðýldým küle
Zamanýn aslý astarý sýzarken bir aynanýn çatlaðýna
Sardým tütünü yalnýzlýðýma
Yaktým azýðýný bilinçsizliðimin
Sýzýmda kanlý bir dað türküsü
Kah sevdaya, kah onurun niþanýna.
Kuruyuk bir dal düþtü,
Sonbahar sapsarý bir heba
Çýlgýnca bir devinim tepiniyor Adem’in omuzlarýnda
Sevda kabuk baðladý,
Yaradan kalmýþ ihtiyar bir iz
Dokundum geceye,
Aðlamak vakti bir umut
Aðlamak vaktidir bilindik bütün yalnýzlýklar.
Ebrar bir kitap açýldý huþusuna bu ayyaþ canýn
Aðladým unutulmaya
Yüzümde çöl çiçekleri,
Göðsümde susuz bir ceylan
Sustum seni ey aþk
Sustum da unutuldum kahrýn bulanýk suyunda.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.