_argýn yalnýzlýk
ters kelepçeyle baðlý
düþtüðü akýl çukurundan çýkamaz artýk
Ýçerde sular yükseldiðinde, bir güvercinin kanat çýrpmasýyla dalgalar oluþtu; Nisan/da yanýtsýz mektuplar gibi, hiç vazgeçmedi yeryüzünden ifrit.
yiten ve giden bütün þarkýlar saz yangýný serende dalgalanýyor
sürülerin baþýna geçmiþ kör rüzgar suçluluk taþýyor
_nefesimi tutmalýyým
saklansam annem aðlar
gökyüzünden maviye kessem kaný topraða veren kýzacak
Tek baþýna yaþarým bende kendimi, keþfedilememiþ son göl gibi sessizce uyurum; aþk yaþamdan vazgeçmek deðilmiþ derler, güneþ gibi öldüðünde aydýnlanýr belki günlerim.
ramak kalýr belki de bir us/a
belki de dünyaya katýlan eksik bir kalýr
_son ihbarýmdýr
aðýr gökyüzünün kuþ kayýtlarý da yanlýþ
üstümde kelepçe üstüne kelepçe
Anlatýp durdum derdimi yýllardýr dilsiz albýza, çile çekip desenler iþlenmiþ bedenimle son tahlilde; kýrýk diþler gibi çürük aðaç gövdesinde büyüdü bunlar.
kestirmeden anlatayým
dað kýrýklarý taþlar eksilen bedenleriyle zamaný vurduðunda
_bileðim kýrýldý
ellerim su topladý
acile gittim dün gece
Sabaha kadar arka bahçeye börülce ektim, ancak bir yörük anasý kurtarýr beni; belki de kahrýmý okþayan bu kadýn olur, elden baþka ne gelir kaya kibarlýðýnda.
sabah ezaný ile yorgun ayrýldýðýmda bu kuyudan
barak olup ormanlarda gezeceðim