Suyu ters akan nehir
Ýsyandýr kadýnýn yarasýndaki daða
Geceyi ürkütmüþ
Bir hýçkýrýk kuþudur gözleri
Ah ateþin bedelini sordular
Saçlarýndaki acýyý göstere göstere kadýn
Küle dönüp koynuna giriverdi
Ters akan ömrünün.
Ne vakit bir sokak bulsam
Çýkmaza gebe karanlýk taþýr karnýnda
Yüzümü sürüp kutsal iç çekiþlere
Kadýna dönüyorum apansýz bir þiirde
Onu arýyor, onu soruyorum
Ýnançtan soyutlanmýþ bütün hikayelerde
Onun sesi suda boðulmuþ diyorlar oysa
Kirli bir çýðlýk gibi ömrünü kemirince vakit
Ve gençliði, terk edilmiþ bir acý gibi
Dudaðýnda ölüverdi ansýzýn.
Iþýðýna ihanet bir vakti hüsraným iþte
Kadýnýn kum saatinde yaþlý bir zerre.
Düþlerimden sökülmüþ bir mevsim uykusu
Uzun uzadýya aktý aforizmasýndan gecenin
Sonbahar çok güzel dururdu hüznün kanýnda
Buydu aklýmda kalan pasýn tek çivisi
Ve fakat
Gözyaþlarý ýlýk bir kýrgýnlýk býraktý göðsüme
Gider ayak bir uçurum
Gider ayak kalbimden öpmüþ çýlgýnlýk.
Sonsuzluðun kamburunda ýslak bir sýzýyla
Sarsýldý kadýn, yýkýldý dünyamý ayakta tutan hiçlik
Kadýný ruhuma dua eyledim,
Eyledim ki bir sevda doðsun yeniden
Kahrýn gelmiþini geçmiþini unutarak
Þimdi gri bir haritanýn kýrýþýklýðýnda
Yalnýz baþýma doðduðum gibi inatla
Yalnýz baþýma ve tutunmuþlukla
Ölebilmek ne acý renk Allah’ým!
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.