Çok bekledim seni
Çok deðiþtim; elim, yüzüm, gözlerim
Bana kavuþmayý anlat uzaklarýn kör topraðýndan
Anlat ki bir daha yazýlmasýn hiçbir þiir
Anlat ki beklediðime deðsin sesin
Deðsin ve incitsin bir bir yaralarýmý.
Fesleðenler unutuldu, pencerelerin hasret þahitliðinde
Karanlýðýn kabilesinden ayrýldý zaman
Kanayýp durdu yalnýzlýðýmýn kuyusunda su
Oturup aðlamak da dokunuyor artýk
Saçlarýn ömrümün isyan kavý, beyazýn gül sesi
Ve ben seni çok bekledim
Çok deðiþtim; kalbim, ruhum, aklým...
Öyle dinç, öyle kavi kalmýþ ki aklýmda
Yüzünü buruþturup yüzüme attýðýnda
Kime baksam gözlerim eksiliveriyor
Karanlýk deli bir anne, yanýk bir nida
Ne körüm ne de bilinçsiz bu uðurda
Çok bekledim seni, öyle eksik öyle kopuk
Ýti baðlasan durmaz bu kahýrda.
Çok bekledim seni
Kol gezerken gecenin mahreminde sakat fikirlerim
Adýmý hatýrlamak için adýna iliþtirip sürdüm
Kahrýmýn topal atýný
Aklýmýn çürümüþlüðü bir garip i mge þimdi
Ýçinden çýkamadýðým
Faydasýz azýklar yükleyip býçaðýn kör sýrrýna
Keskin yüzüne onurumu baðýþladým
Baðýþladým seni de kendimi de
Seni bana verip sonra unutan kentimi de.
Seni bekledim
Gülüþündeki sabahý zincirledim yaðmur þarkýlarýna
Bekledim, herkes döndü geriye
Hep kar kýþ, hep bir yas havasý soluðumda
Dönenlere adaklar sundum sayrý uçurumlardan
Çiçekler kopardým, bulutu sürdüm yazgýlarýna
Sen gelirsin diye bir umuttur þuramda
Yenilmiþliðime küsüp dururum.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.