Bu yalnýzlýðýn bir anlamý olmalý
Yoksa ne diye bir yara bu kadar acýr
Sözün karanlýðýnda suskunluðun ýþýðý
Yoksa ne diye kaleme düçar olur
Benim olmayan bir hayat geçer üstümden
Onyedisinde daha annem, beni düþlerken
Zaman, maviye boðulmuþ bir kargaþadýr
Aklýn ellerini kirli býrakýrken gözü pek ve yaþlý vedacýklar
Ve acýlar ve isyanlar birkaç mýsranýn aðzýnda
Daðýn uykusuna süzülüp gider.
Etime yapýþmýþ bir kimliðin karasýdýr bu sýzý
Gözlerim kambura yatmýþ, belki de çýldýrmýþým
Gül diyorum, bir gülü basmalýyým aðzýmdaki huzursuzluða
Saplayýp dikenlerini parmak uçlarýna taþlarýn
Bu yalnýzlýðýma bir anlam sýkmalýyým
Öldürmeliyim belki de korkularýmý
Yoksa ne diye bu mevsim þakaklarýmda gezinir ki.
Ne koparsam kendimden, çekip gidiyor
Eksilmenin karþýlýðýný öpüyorum gözlerinden
Biraz aðlayarak, biraz da uyanarak gülüþünden
Sakin bir vurgunun mektubunu sürüyorum uykuma
Ýnciterek yokluðunu ve boþluðunu akþam türküsünün
Sonra bu yalnýzlýðý koyduðum yeri unutuyorum
Anlamýn hesaplaþmasýndan kaçýrarak umudumu
Ve söylencesi baharý hatýrlatan bir býçaða dayýyorum
Yüzümdeki mezarýn çiçeksiz serenadýný.
Bu yalnýzlýðýn bir anlamý olmalý
Yoksa ne diye geçmiþin yarasý, dilimde kanar durur.
Nedim KARDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.