Uzaðýmdaki haziran
Varlýðýmýn esmer soluðu
Sesimdeki yýrtýk
Baþý boþ suskunluðun oyasýdýr
Uzatsam elimi tutuþurum oysa
Uzatsam elimi körpecik yokluðuna.
Hayata sürgün edilmiþ bir garip
Ezilmiþ, þarap olmuþ sonra sarhoþ
Mutluluk demiþ sonra susmuþ
Hangi çaðda mülteci olmadan yürümüþ sevda
Yasaðýný çiðneye çiðneye yutkunmuþ umudu
Desen ki ateþe zeval olmaz ayrýlýkta
Tutuþurum
Yine de tutuþurum kalbinin akþam boþluðunda.
Rüzgarýn sýrtýnda kalbimi dört kitapla dövmüþüm
Ölümle tutuþmuþ, küle küsmüþüm
Umut dergahýndan daraðaçlarýna sürülmüþüm
Uzamýþ sakallarýnda uyutmuþum þeyhimin, kitaplarýmý
Kan dökülmüþ ömrüme, oluk oluk yalnýzlýk
Korku sinmiþ ömründe yahut kemiði kýrýlmýþ türkünde
Düþlerimi ürkek gülüþünde öðütmüþüm
Desen ki aþk uykusundan uyanýþta gördüðün ne
Derdest bir hayatýn son demidir bu ve taþkýn bir aðýt
Ben o uykuda gül sesli
Saçlarýmý tarayan annemi görmüþüm.
Þimdi mutluluk
Þu uzaðýmdaki haziran akþamýdýr
Ruhumdaki yanýk
Bir ölümlüden kalan umut þarkýsýdýr.
Nedim KARDAÞ
Resim: lacivertiðnedenlik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.