Bir zamanlar bir hikaye okumuştum. Hatırladığım kadarı ile hastane odasında yatağa bağımlı dört hasta vardı...
Dördüde yatağa bağımlıydı ve sadece bir tanesinin yatağı camın kenarındaydı. İşte o camın kenarındaki hasta hergün dışarıda gördüklerini diğer üç arkadaşına anlatıyordu. Seyyar satıcıları, sattıkları şeyleri, bir park ve parkın içinde koşturan çocuklar, kuşlar, çiçekler, böcekler vs... Bıkmadan usanmadan anlatıyordu... Diğer üç hasta onu dinliyor ve anlattıklarını hayal ediyorlardı. lakin bir tanesi içten içe kıskanıyor ve nerdeyse onun ölmesi için dua ediyordu. Çünkü o ölürse, büyük ihitamalle diğer iki hastadan daha kidemli olduğu için, pencerenin yanındaki yatağa kendisi geçecek ve kendi gözleriyle görecekti bütün o güzel şeyleri...Bir sabah beklediği oluyor ve hasta ölüyordu...Beklediği oluyor öğleden sonra yatak temizleyen hasta bakıcılar kendisini oraya taşıyordu ama odanın içinde bir çığlık duyuluyordu. Çünkü camdan baktığında yüksek bir duvar görüyor ve o çığlığın ardından sadece"Tanrım beni affet" diyebiliyordu...

Sanırım hikaye daha uzun ve ayrıntılıydı ama ben aklımda kaldığınca özetlemeye çalıştım.
Biliyorumki bir gün başka bir yazının altına da sizin yazınızı özetleyeceğime eminim... (tabi Allah ömür verirse) :-))

Çok beğendim çok tebrikler...

İhsan TURHAN tarafından 5/28/2011 9:40:51 PM zamanında düzenlenmiştir.

Tebrikler..

Elinize saglık,yine beni benden aldınız.
Sayenizde,çok çok uzaklara gittim.
Mutlu olun,sevgiyle kalın.
SELAMLAR

Ve bir uzak
uzaklarin aldigi gözler, alindiginca b/akiyor gözler
aktikca yaziyor kalem.


Yüregi yine okumak hep huzur.
huzur veren gönlünle var ol degerli kalem

sevgimle

Tebrikler yazarım, kutlarım güne düşen yazınızı.../Hürmetle..

“ Washington’daki Büyük Şef,

Beyaz adam silahlarla gelip, toprağımızı satın almak istiyor. Gökyüzünü, toprağın ısısını nasıl alıp satabilirsiniz? Bu fikir bize garip gelir. Eğer biz havanın tazeliğine ve suların parıltılarına sahip değilsek, onları nasıl satın alabilirsiniz? Bu dünyanın her parçası benim insanlarım için kutsaldır. Her parlayan çam iğnesi, bütün kumlu sahiller, karanlık ormanlardaki sis, her açık alan ve vızıldayan böcek, halkımın tecrübe ve anılarında kutsaldır. Ağaçların gövdelerinden akan sular, Kızılderililerin anılarını taşır.

Dereler ve nehirlerden akan, parıldayan sular, sadece su değil ama atalarımızın kanlarıdır. Eğer size toprak satarsak, onun kutsal olduğunu hatırlamalı ve çocuklarınıza da öğretmelisiniz. Suyun mırıltısı babamın babasının sesidir. Nehirler erkek kardeşlerimizdir, susuzluğumuzu giderirler. Nehirler kanolarımızı taşır, çocuklarımızı beslerler. Eğer size toprağımızı satarsak, hatırlamalı ve çocuklarınıza öğretmelisiniz ki, nehirler bizim kardeşlerimizdir ve bundan dolayı sizler de nehirlere, herhangi bir kardeşe göstereceğiniz kibarlığı göstermelisiniz

Dünya, beyaz adamın kardeşi değil ama düşmanıdır ve onu fethetti mi, ilerlemeye devam eder. Babalarının mezarını geride bırakır ve aldırmaz. Çocuklarından dünyayı kaçırır, aldırmaz. Onların haklarını unutmuştur. Annesi olan dünyaya ve kardeşi olan gökyüzüne; satın alınan, yağma edilen, koyunlar ya da parlak boncuklar gibi değişilen bir malmış gibi davranır, iştahı dünyayı yiyip bitirecek ve geride sadece bir çöl bırakacaktır.

Beyaz adamların şehirlerinde sakin yer yoktur. Baharda yaprakların açılışını ya da böceklerin kanat vuruşlarını duyacak yer yoktur. Ama bu belki benim vahşi olmamdan ve anlamadığımdandır. İnsan eğer bir kuşun yalnız ağlayışını veya su birikintisi etrafında tartışan kurbağaların seslerini duymazsa hayatın anlamı nedir?

Toprağımızı alma teklifinizi düşüneceğiz. Eğer satmaya karar verirsek, bir şart koyacağım. Beyaz adam bu toprağın hayvanlarına kardeşi gibi davranacak. Hayvanlar olmadan insan nedir? Eğer bütün hayvanlar bitse, insan, ruhun büyük yalnızlığından ölürdü. Çünkü, hayvanlara ne olursa, insana da aynısı olur, kısa süre içinde!

Ayakları altındaki toprağın, büyükbabalarının külleri olduğunu çocuklarınıza öğretmelisiniz. Böylece toprağa saygı duyarlar. Dünya annenizdir. Dünyaya ne olursa, onun oğullarına da aynısı olur. Eğer insanlar yere tükürürse kendi üzerlerine tükürürler. Dünya insana ait değildir, insan dünyanındır.

Birkaç saat ya da birkaç kış sonra, bu dünyada bir zamanlar yaşamış büyük kavimlerin veya şimdi ufak topluluklar halinde ormanda dolaşanların çocukları da kalmayacak, bir zamanlar sizinkiler gibi güçlü ve umutlu olanların mezarlarında yas tutmak için. İnsanlar gelir ve gider, denizin dalgaları gibi. Tanrısı kendisiyle arkadaş gibi konuşan ve yürüyen beyaz adam bile, bu ortak kaderden ayrı tutulamaz.

Beyaz adam belki bir gün keşfeder, tanrımız aynı tanrı. Şimdi bizim toprağımıza sahip olmak istediğiniz gibi, ona da sahip olduğunuzu düşünebilirsiniz. Ama olamazsınız. O insanın tanrısı ve şefkati Kızılderili için de, beyaz adam için de aynı. Bu dünya onun için değerli ve dünyaya zarar vermek onun yaratıcısını küçümsemektir. Beyazlar da geçip gidecek, belki bütün diğer kavimlerden önce. Yatağına pislik yığmaya devam et, bir gece kendi pisliğinde boğulacaksın.

Biz, Buffalolar katledildiğinde, vahşi atlar ehlileştirildiğinde, ormanın gizli köşeleri pek çok insanın kokusuyla dolduğunda ve diri tepelerin görünümü konuşan tellerle lekelendiğinde, anlayamıyoruz. Çalılık nerede? Gitmiş! Kıvrak taylarla av hayvanlarına elveda demek nedir? Yaşamın sonu ve yaşamaya başlamanın başlangıcı.

Bu dünyadan en son Kızılderili de yok olduğunda ve anası sadece çayırlar üzerinde hareket eden bir bulutken, bu kıyılar ve ormanlar hala halkımın ruhunu muhafaza edecekler. Çünkü halkım bu dünyayı, yeni doğan bebeğin annesinin yürek atışını sevdiği gibi sever. Öyleyse, eğer topraklarımızı satarsak, onu bizim sevdiğimiz gibi sevin, onunla bizimki gibi ilgilenin. Bu diyarın anısını, onu aldığınızdaki gibi saklayın. Bütün gücünüz, aklınız ve kalbinizle, onu çocuklarınız için koruyun ve sevin. Tanrının hepimizi sevdiği gibi.

Bildiğimiz bir şey var. Tanrımız aynı tanrı. Bu dünya onun için değerli. Beyaz adam bile bu ortak kaderden ayrı tutulamaz. Bütün bunlardan sonra kardeş de olabiliriz. Göreceğiz! ”

Bu mektubu hatırlamadan olmazdı. Yıl sanırım 1982'ydi bir derginin orta sayfasında rastlamıştım ilk kez. Beni nasıl çeldiğini ve nasıl sarsıldığımı halen hatırlıyorum. Çünkü içerimde ki ses buna çok yakındı, realite hayallerimizi zıpkınlamadan önce ! Dünyaya bir bakış keliştiremeyenler, kendilerinide asla göremezler...

Bu yazıya ne kadar yakın ve ne kadar uzak düşünmedim, ama, yazı bana daha çok bunu hatırlattı...

Başarı,selam,saygı...

OF harikaydı, gönle kaydı, gelincik ve masal tadındaydı OKUDUOUM HERŞEY BİR TARAFAYDI hakikaten on numaraydı :))

Anlamlı ve -insani açıdan- gerekli bir içsel yolculuk...
Görüneni göremeyen ve görünmeyeni görebilen onca insan var etrafımızda; yaşama akarken, yaşamdan akıp giden...
Binlerce göz, binlerce kapı demektir "kalp gözü/gönül gözü"...Allah' ın özellikli yarattığı insanoğlu, bu yönüyle hayatı anlamlı ve daha yaşanılır kılar, ya da; düğüm düğüm düğümler...

Felsefi bir derinliğin imbiğinden süzülerek güne düşen bu anlamlı paylaşımın değerli kalemine saygı ve dostlukla...

Benim eşim, baba tarafından kızılderili ve anne tarafından Afro Amerikalı bir kişidir. Yazınızı o yüzden daha bir zevkle okudum. Bazen öyle sözler eder ki, insanı derin düşüncelere sevk eder. Türkçe ona zor geldi ve öğrenemedi ne yazık ki. Ama " Sizler konuşurken sıkıldığımı sanıyorsunuz ya, çok yanılıyorsunuz... Ben sizin konuşurken kaçırdığnız, görmediğiniz ne çok ayrıntı görüyorum ve bu bile beni mutlu ediyor. " der.

Yani o da, bir nevi gönül gözüyle bakıyor bizim dünyamıza..

Zevkle okuduğum güzel bir yazıydı..

Sevgiler,

Amerikan film kültürümüz öyle içimize yer etmişti ki bir zamanlar, ne vakit kızılderili filmi izlesem o gece annem başımda sabahlardı.

Hatta köyden bir kadını filmde gördüğüm oturan oturmayan boğalara benzetir ondan köşe bucak kaçardım. Her an arkasından boncuklu bir balta çıkartacakmış gibi gelirdi bana...

Ama büyüdüm herkes kadar. Ve herkes kadar anladım anlatılanlar anlatıldığı gibi değilmiş.

Tebrik ediyorum.

Ve hala pozitif yönde kıskanmaya devam ettiğim iki yazardan birisin.

TETE ve UZAKLARA GİDEN KADIN BU ÖYKÜDE TABİKİ BİR HAYAL ÜRÜNÜDÜR...

Fakat gerçek yaşamda YEŞİL KAYALARI ömür boyu görmeden yaşayan binlerce, belki de onbinlerce TETE var, sevgilisinin, çocuğunun, saçının,gözünün renginin hayaliyle yaşlanıp ölen TETE...

Bizler; küçücük şeyleri dert edinirken yaşlanıp ölen TETELER...

TEŞEKKÜR EDERİM SEÇKİ KURULUNA, KENDİMDEN ÇOK GÖRMEYENLER ve GÖZLERİNİ YENİDEN KULLANMASINI ÖĞRENECEKLER İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM.

uh bizden biri tete

[-çok uzakta değiller tete, dokunsan yakalarsın neredeyse namussuzum]

Ugh! Anlatum oni. Var ben de tetenun teduğune katılmak evlat...


İşte aradığım ip ucu buydu; yani “namussuzum” kelimesi.

Allah seni inandırsın, şimdiye kadar seyrettiğim hiç bir western filminde kötü roldeki kızılderiliye bile kem gözle baktıysam "namussuzum" .

Tevekkeli değil, kan çekiyormuş meğer.

Selamlar



Dip not: Ord. Prof. Dr. Reha Oğuz Türkkan 20 Şubat 1996 tarihli Hürriyet gazetesinde başlayıp iki gün süren yazı dizisinde Kızılderililer’in Türklerle akraba olduklarını belirtiyor. Türkkan, yazı dizisinde Kızılderili dillerinde 300-500 Türkçe sözcük olduğunu da belirtiyor ve bir de anısını anlatıyor: “New York’tayken televizyonda ‘Güller Resmi Geçidi’ni seyrediyordum; otomobil ve kamyonetler renk-renk desenler halinde güllerle donanmıştı. Çeşitli ülkelerin katıldığı bu şöleni televizyoncu Chet Huntley anlatıyordu. Bir takımı ‘Şimdi Meksika Kızılderililerinki geçiyor’ diye tanıtınca, yardımcısı elindeki kâğıdı işaret etti. Spiker de şöyle özür diledi: ‘Kızılderililer’in değil, Türkiye Konsolosluğu’nunmuş. Desenler o kadar benziyor ki şaşırdım’ ” (kız kulesi’ndeki kızılderili, Sunay Akın).

Daha geçenlerde bir roman okumuştum. O kitabı okuduktan sonra görmenin ne kadar güzel olduğunu daha iyi anladım. En etkili göz kalp gözüdür. Güzeldi yazınız. Tebrik ediyor, saygılarımı bırakıyorum sayfanıza.

Ama olmadı bunu okumak şimdi. Çay fincanı dudağıma yakın bir mesafede donup kaldı....

Seviyorum ucunda anlam barındıran yazıları.

Ama bu saatlerde okumamalıydım.

Çok tebrik ederim, çok ve çok...

Sevgiler.

Müzik eşliğinde bu öyküyü okumak çok güzeldi. İnsan görmese de hayal edebiliyor.

Tebrikler Davidoff.

sevgimle...

Masal tadında bir öykü
nefis

müzikle birlikte harika gitti canım

ah bu yazan parmaklarını bir gün öpebilecek miyim ben? :(

offf harikasın kesinlikle...

daha sonra ayrıntıya inmek için geleceğim...

güzel anlatımdı çok güzel
saygılarımla

Müzik harika...
Yazıyla ne kadar sarmaş dolaş ..
Tebrik ederim değerli kardeş.

Ugh!
"Uwatwekwn hokowasinedil kewwesstre" yani "Dilinden bal damlayan kısa sözlü kadın" siz demiştiniz ki ,bundan sonra daha uzun yazacağım.
Yalnız bir eleştiri yapmalıyım.
Bu Kızılderili emmi, bütün olanları Türkçe anlatmış da neden "dudak" dememiş.
Kısa....
Damağımızda kaldı tadı hikayenin.
Anlaşılan bu "söz vermiş" haliniz.
Kısadan az bi farklı oldu mu uzun mu saymalı.
Tete 'yi görünce başladım gülmeye. Benim bir yeğenim var.
Lakabı "Tete."
( Akraba olmayalım sakın..memleket nere?)

karabulutlar kayalıklara yağarda anlatır kayalar yağmurun sesine bizi,
yağmur ise yağar ve çekilir uzaklara doğru
tate bir ses
tate bir anı
tate kaybolan bir masal
.