Nafakadan ötesi

İnsanların en büyük çabası ekmek parası, zengini fakirin kavgası mücadelesi iş koşuşturması hep ayni düzlemde sürer gider.

Biz inananlar kazancın helalinden olması için elimizden geldikçe başkasına ait olan her şeyden uzak dururuz. Elbette gözümüz de görür çok zaman şahitte oluruz bu kuralın dışına çıkanlara bakıp imrenmeyiz sadece yadırgarız.

Yoksulun sofrası bereketlidir, ne varsa onunla mutlu olup geçinmek en büyük gurur kaynaklarıdır. Bu yüzden kalpleri kırıkta olsa yüzleri güleçtir.
Ben bunu yıllarca oturduğum komşuluk arkadaşlık ettiğim mahalle komşularımdan dostlarımdan bilirim. Sabahları koştura koştura işe gitmeleri, akşamları kapı önünde toplanıp çay çekirdek sohbetleri, şamatalı abartılı bütün eğlencelerden daha eğlenceli keyifli. Oradaki sohbetler of of memleket meseleleri vekil utandırır. O güzel kadınların ev bile denilmeyecek viraneleri günlük saraylar gibi temizleyip süpürmeleri, yardımlaşarak öğlen akşam yemekleri hazırlamaları övgüye değer doğrusu, insanın gıpta etmemesi içten bile değil

Bizim oralarda bir hikaye anlatılır Kürt kardeşlerimden biri yolculukta, bizim oralarda o zamanlar şehre kasabaya yayan gidilip gelinir. Yol kenarında molla verdikleri bir çeşme var, orda dinlenip karnını doyurmak ister. Bakar o ne bir adam uzanmış yatıyor, baş ucunda değneği değneğin ucunda yolluk torbası, adamı sağa sola çeviriyor, adam ölmüş. Bir süre başında bekliyor şaşkınlığı geçince, neyse köye inip haber veriyim diyor

Bu arada çıkın (yolluk) çarpıyor gözüne, çıkını açıyor bakıyor içine şaşkınlığı bir kat daha artıyor, kendi kendine mırıldanıyor

- pi nan he pıvaz he ev çıma dımıre
Ekmek var soğan var bu niye ölmüş ki

Biz Anadolu insanları gözü tok gönlü tok yaşarız hayatın bütün zorluklarına yoksulluklarına rağmen, halimizden memnun şikayetçi olmadan, asla, memleket omuzlarımızda biliriz- Ülkenin hangi köşesinde olursak olalım

Yoksulluğuyla memlekete can verenlere selam olsun

Coşkûnî