KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 260 Okunma
- 2 Yorum
- 1 Beğeni
SonSöz
Büyük dünya sahnesinde yalnızca bir aktör, ama unutma: Rolün ne kadar büyük olursa olsun, perde eninde sonunda kapanacaktır. CaNMaYBuLL
Evrenin dansını izlerken, ayaklarımızın toprakla buluştuğu bu dev küre, adına dünya dediğimiz yerdir. Ancak, derin bir düşünce ile bakıldığında, bu mavi gezegen aslında bizim değildir ve hiçbir zaman olmadı.
Sonsuz galaksilerin arasında kaybolmuş bir toz zerresi olarak, insanlık bu devasa sahneye sadece kısa bir süreliğine konuk olmuştur. Zaman, kum taneleri gibi parmaklarımızın arasından süzülüp gitmektedir, bırakın iz bırakmayı, hatıralarımızın solgun bir fotoğrafı olmaktan öteye geçemeyecektir.
Gökyüzü, bir masalın sayfaları gibi aralandığında, yıldızlar arasında kaybolan düşlerimizin birer yankısıdır. Ancak bu mavi nokta, bu engin evrende yalnızca bir serüvenin başlangıcıdır. Denizin derinliklerindeki sırlar gibi, bilinmeyenin perdesi ardında gizlenen gerçeklik, insan aklının erişebileceği bir ufuk ötesindedir.
Toprağın altında yatan kökler gibi, geçmişimiz bu toprakların özünden beslenir. Ancak ne kadar derine inersek inelim, bu dünya bize ait değildir. Sadece bir kiralık konut gibi, kiracısı olduğumuz bu yerde geçici misafirleriz. Rüzgarın serzenişine kulak verirken, ağaçların dansını seyrettiğimizde, doğanın bize sunduğu bu nefes alınabilir tablo, aslında içsel bir hüzünle doludur.
Her çiçek, bir ahenk içinde açar, ancak bu bahçe bizim değildir. Gökyüzü, kuşların özgürce süzüldüğü bir sahnedir, ancak bu gökyüzü bizim değildir. Bu dünya, tüm ihtişamıyla var olurken, insanlık sadece kırık bir aynadan yansıyan geçici bir yansımadır.
Ve belki de en derin metafor, bu mavi gezegenin bir masalın sayfaları gibi açıldığı, ancak bizimle birlikte kapanacağı gerçeğidir. O zaman, adına dünya dediğimiz bu yerin asıl sahibini hatırlayarak, kendi izlerimizi bu geçici sahnede nasıl bırakacağımıza dair düşüncelerimizi derinleştirelim.
YORUMLAR
"Ve belki de en derin metafor, bu mavi gezegenin bir masalın sayfaları gibi açıldığı, ancak bizimle birlikte kapanacağı gerçeğidir."
Böyle mi olacak gerçekten diye sordurtan bir çıkarım. Bu kadar kiracılığımızdan dem vurulduktan sonra kiracı gidince bu konak da bitecek yargısına katılamayacağım. Büyük olasılıkla bulduğumuzdan farklı olacak ama her zaman bir başkalaşım söz konusu olmuş zaten. Belki borçlu bir kiracı gibi sessizce, belki de kapıyı vurup çıkacağız ama kapı kapandıktan ve yankısı dindikten on saniye sonra sanki orada hiç oturulmamış gibi olacak. Hiç gezegen terketmedim ama aynı eve dört kere taşındım. Son seferinde farkettim ki benim önceki üç varlığımdan hiç bir iz kalmamış orada. Saygılarımla.
CaNMaYBuL
Evet, belki de gezegenimiz bir geçişin masal sayfalarını aralayıp, bizimle birlikte kapanacak bir kitap gibi. Her ayrılık, bir dönüşümü beraberinde getirir. Sessizce çıkıp kapıyı kapatmak, iz bırakmamış gibi görünse de, her geçişte bir değişim yaşanır. Evlerimiz gibi, gezegenimiz de geçmişten izler taşır, ancak her taşınan yerde yeni bir başlangıç mümkündür. ..
Belki de "Her veda, yeni bir masalın başlangıcıdır; sayfaları dönerken, eski izlerden yeni öyküler doğar."
Başka bir öykü mümkündür dostum…
Saygılar….
CaNMaYBuL
Teşekkür ederim, değerli yorumunuz için. Sözleriniz, okyanusun derinliklerinde kaybolmuş bir inci gibi içimi aydınlattı. Her kelimeniz, bir sanat eseri gibi dans ediyor zihnimde. Eserimi toz zerresi gibi tanımlamanız, kâğıdın üzerindeki sihrin izlerini takip etmeme neden oldu. İnceliğiniz, yazının gizemli dokusuna bir dokunuş gibi eşlik etti. Emanetiniz, kalemin izlediği yolda muazzam bir rehberlik sunuyor. Minnettarım.
