Aynanın Ölümü

• 25 Ocak 2020 Cumartesi 09:27:37

Bir yüzleşmenin ertesi günü yine...vücudumdaki tüm kemiklerim acıyor..dayak yemek fiziksel olarak -ancak- bu kadar olurdu sanırım. Hatta keşke dayak yeseydim de en azından şu halime bir sebebim olurdu..

Baksana yine bir ayna daha sizlere ömür!!!!

Sabah selası okunan o muydu acaba! Pek de kulak vermemiştim ama olsun ben bu taziyesel çağrıyı onunmuş gibi kabul edeceğim...

Ey gidi ayna ey ne işlevsiz bir faniydin sen benim evimde be...sana bakmak içimden hiç gelmedi. Yine de orada olduğunu bilmek bana iyi geliyordu. Seninde mi kıymetini, sen çatlayıp patlamadan anlamadım. Hep bunu yapıyorum...ah ne zaman adam olacağım ben!!!!!! Adam olmak da neyse artık....ne zaman bir kadın olacağım...

( bu yarım kalmalarla mı ahhaabaha diye güldü iç ses....kapa çeneni dedi ben ses)

Off neyse nerede kalmıştım.  Dayak yemek evet evet...dayak yemiş gibiyim..

Aslında hiç dayak yemedim ama kendimi dayak yemiş gibi hissetmek hoşuma gidiyor galiba. Tüm kemiklerim varlığına isyan ederken, tüm  damarlarım kısalmaya çakışırken,  gözlerim bir vampir gibi ışıkla yanarken...kendime yakıştıracak tek şey vardı.. aksi halde tüm bu hallerinin karşılığı, senin canın iyi bir dayak istiyor da olabilirdi. 

Sanırım bu işin sonunda her türlü bir dayak mevcut. 

( biri ruhumu bir halı gibi çırpsa....diye yalvardı bir ses)

Hayır anlamıyorum bu "mod" dediğimiz şey bu kadar oynak mı??? Bir bakıyorsun gayet enerjik ve mutlu ( artık o da neyse, mutsuz olmamak diyelim) bir bakıyorsun yerlerde bilinmez bir gücün etkisine girmiş , bedenini iblislerin ele geçirdiği bir kurban gibi acı dolu nasıl olunuyor.. 

Her şeyin bir sınırı olmalı yeter ama...böyle uçurumsal duygular arasında gidip gelmek nedir. Cidden artık iyice suyunu çıkardım amaaa haaaa şimdi kendimi döveceğim!!!!!

( olan bana oldu lan...dedi ayna ses)

Olan aynaya oldu yaaaa. 

Ben en iyisi bir helva kavurayım zavallıya...

bide çay demledim mi mis mis...

( yok artık ölenle ölünmüyor kısmını da abart...dedi bir haklı ses)