Web Zaman Damgası

şehrin kefenleri

bütün deliliklerimi sövdüm
yaşadım karabasan geceler
koyu mevsimin içine birikenlerde






içime kazıdığım ölüm
kendimi kaç kişiyle sınadım
kaç ayrı takvimle
toprağım kırıldı/
oyuncaklarım
gözleri hüzne
benzeyen







kanımda taşıdım
şehre kefenlenenleri
savruldum önünüzden,ardınızdan
rüzgar gibi korkularınıza sessizliğin
çığlık bir gölgenin içinde bulutlar
aynalara yasak yitmiş aşklar
horlamayın yalnızlığıma
ruhlarınızla








avuntu vakitlerde daraldı bedenim
fırtınaya tutulan yüreğim döküldü uçurumlardan
sonra dağılmış bütün parçalar
bir...bir...
düşlerim uyandı uykusundan
çarparak maviliklerden
kuş gibi
avucuma...
nerede dedim yüzleri
dudaklarıma sözleri çivilendi
kayboldu şehir
kayboldu kökler
ateşin dilinde






işkencesi yıldızlara asılı
çoğalan yüzümde
bir Annem kaldı
bir ben
bir de yalınayak çocukluğum
ayakları buza basan
dokunsam düşecek
soğuk bir kış gibi
içime kazıdığım ölüm/e
arkamda martı sürüleri
etime yığılıcak




bir ölüm büyüyecek
bir ben karanlıklarda