Web Zaman Damgası

severek gidiyorum

hayattaki en değerli varlığa ithafen...







tarihsiz bir beklentinin sarsıntısına vuran denizim
sabahlardan talihimi çalsam öğlende bulut vuruyor beni
önce martılar
sonra güneş ve yağmur kaçıyor
bu masalda kaç korkulara çoğalıyorum
dün gece yine düşümde gördüm gözlerini
kanımı buğdaylıyordun güz ağaçlarıyla
yaşımı bilmeyen bir ormanda yüreğime bastırıyorum yüzünü
geçmişin sınanmış bıçağı elinde
keşke seni kendi ırmağına bırakabilen gökyüzü olabilseydim
sırtlanıp dar sokakları geçebilseydim
kara gözlerinde susuyorum
karanlık eşelerken anlarımı
ben yine yeşile aşk sürüyorum
rüzgar yoruluyor bizi bize atmaktan.
gün ve gece karışıyor birbirine
dün koca bir denizin sahilindeydi adam
içini sızlatan benden düşüyordu

koşuyordum...


yağmur ikliminde dağılırken saçlarım
çılgın karanfillerle oynaşıyorum
rüyama ışık yaktığım özlemleri serpmeliyim
yoksa


ölüyorum...


hep sonrayı beklediğim günün yamacında topal bırakıyorum aşkı
tenime hep gölgesi vuruyor esmerimin
seyre daldığım masalın salkımlarında
elmanın hakkını mı yiyorum
eyvahh aşk benden boşanacak bu kadar bağlıyken sevmek
yetim bir şarkı gibi sızlanıyor dilim
yüreğini yüreğime harmanladıkça
korkuyorum




her yeni cümlenin umuduna seni asmaktan

öleceksin diye korkuyorum.

hayat kapat gözlerimi

gidiyorum.