Web Zaman Damgası

KÂBE’DE ZAMAN

Eski resimler, eski resimler…
Ya sizi bana hiç göstermesinler
Ya da gözlerim sizi hiç görmesinler

Eski resimler, eski resimler…
Ben tek başına ağlayan göl gözlü bir çocuk
Kalbim, mahzun mahzun dolaşan
Kara bir bulut olduğu günler
Torbalı birer delidirler
Eski resimler, eski resimler...
Uzat elini maziden güzel anneciğim
Beni sakın onlara vermesinler

Eski resimler, eski resimler…
Ne size bakayım, ne de için için yanayım
Bırakın başkaları ne derse desinler
Ama ben
Adım gibi biliyorum sizde kıştır mevsimler
Mezar taşlarında sessizce üşürler
Ruhları kelebek kelebek gözlerimden
Uçup giden isimler

Eski resimler, eski resimler…
Hele siz var ya siz... Siyah beyazlar
Size baktıkça donup kalan hislerimi
Anlatsam inanmazlar...
Üzüntüden titretir beni âdeta
Çok uzaklardan esip gelen ayazlar...

Eski resimler, eski resimler…
Kâh içimde uyanan güzellikler
Kâh hüznümle el ele verip
Bana kaf dağının ardından
Gizli gizli el sallayan özellikler

Eski resimler, eski resimler…
İçimde nokta nokta uzayan belirsizlikler
Ruhumu âdeta
Boz bulanık bir sel gibi içerler
O arkadaşsız, babasız, annesiz geçen günler
Eski resimler, eski resimler…
En iyisi mi beni
Kapılarından geri göndersinler

Mesut ÖZÜNLÜ