Eski resimler... Eski resimler…
Kimi çocukluk günlerimden
Beni duygu duygu saran birer şeker
Kimi beni benden alan torbalı birer deli gibiler
Eski resimler... Eski resimler...
Uzat elini maziden güzel anneciğim
Beni sakın onlara vermesinler

Eski resimler... Eski resimler…
Ne zaman baksam
Bir hüzün çiçeğine ram olur, en kurak mevsimler
Ruhları kelebek kelebek mezar taşlarında üşürler
Aramızdan birer ikişer uçup giden isimler

Eski resimler... Eski resimler…
Kimi siyah beyaz kimi renklidirler
Gün olur yüreğimin yağını eritirler
Gün olur beni soğuk soğuk terletirler
Eski resimler... Eski resimler…
Anneler, babalar, kardeşler
Dondurulmuş bir zamanın içerisinde
Bir hisar heybetiyle dimdik duran aileler
Rüzgâr olup giden günlerden
Gerçek yalanlara yürüyen hayaller

Eski resimler... Eski resimler…
Masum bakışlarım, çocukluk yıllarım
Beşi yitip giden ilkokul arkadaşlarım
Masal dağının ardından
Bana gizli gizli el sallayan delikanlılığım
Yere göğe sığmayan gençliğim
Bir kâğıt gibi yırtar ruhumu
Ölür baktıkça sevincim, dirilir hiçliğim

Eski resimler... Eski resimler…
İçimde kıvrım kıvrım uzayıp giden belirsizlikler
Âdeta boz bulanık bir sel gibi
Beni her daim bir hüzne sürükler
Eski resimler... Eski resimler…
Ya onlar bakışlarıma hiç gelmesinler
Ya da gözlerim, onlara hiç gitmesinler

Mesut ÖZÜNLÜ