Web Zaman Damgası

Üşütmedim Hâlâ Son Soluğunu

[ italik ]



















Yüzüme açılan kapıların ardında
yabancı ruhlar örseliyor bakışlarımı
Gölgemin uçurumlarına düşüyor gözlerim
Sırtını duvara yaslayan şairin
Güneşe olan iştiyakı nispetinde hüznüm



Sözlerim kesik
dudaklarım esamende donmuş harf pıhtısı



Mekânı olmayan ihtiyar zamanın
gizli bölmelerine hapsettim sesini
İhtiyaçlığımda
Gök gürültüleri yağmurların şakayışlarından damıtıyor
kulaklarımın tenhalığına
Kadim bir inilti rüzgârla nefesime doluşan



Gülüşlerim kayıp
Aklımın atmosferinde sesinin uğultuları



Çiçeğe yürüyen karınca misâli adımlarım
sarılışlarını düşlediğim
siman ile haşr olduğum anlarda
Yüzüme çarpan gerçeklerin heyalanı
benlik kavramımı süpürüyor alnımın kırışıklıklarına



Gözlerim puslu
Avuçlarımın düğümlerinde dokunuşlarının kör ilmekleri



Sitareleri beyaz kundaklarla uyutan kirpiklerim
Dakikada yetmiş defa atan senimin üzerinden
uzanıyor
tomurcukların içi içine sığmayan
eşili toprak kokusuna



Umudum muştu
Yüreğim çakıl taşını öpen parıltılı su
Üşütmedim hâlâ nefesimde kalan
son soluğunu





Muharrem Küçük