Web Zaman Damgası

ölü

....dinle ruhumun veda notalarını






[ italik ]dudağımdan dökülemeyen cümlelerin cehennemi
manasız bir şiir gibi yakıyor içimi şimdi
oysa nasıl da severdim türkü söylemeyi
dilimde yokluğunun acısı var olmamışken




aslında iyiyim
sen sevi(ş)lerimdeki soluksuzluğumu saymazsak
ömrümün talan olmuş gidişatını toparlıyor kalbim
üstelik parmak uçlarımın üstüne de kar yağıyor şimdilerde
ne yana dönse solum, uçurum uçurum sensizlik
ki başına buyruk kelimelerin ölü sessizliğinde dans ediyor ruhum arada
delirir gibi yalpalayarak.



bilmezsin sen
sıradağlar gibi uzanan kirpiklerinde avundu benim gözyaşım
ay dolandı göz pınarlarıma sonra karalanmış kağıtlarca
ve yağmura karıştı kokun
garip bir hüzzam boşluğundaki silik yazılarda
....yerler izmarit barınağı
küllerle mi savruldun sevgili ?


hem şakaklarımın pıhtısı umrumda değil ki
reva gördüğün ömür geçiyor bir şekilde
canında tamu korkusu biriktiren akşamlarda
deli saçması düşlere uyuyorum bazen
ay yüzlü mor şafaklar salınıyor benliğimde
kaybediyorum sonra kimliğimi
ağaran gül gününe karşı
yüzümde eylül perçemlerinin gölgesi
....yansın ışığın hâreleri
ört geceyi üstüme


zihnimle alay eden uğultular, s’onsuzluğa akan şah damarı sanki
ahrâzlığımın koynundan sıyrılıp da tükeniyorum
tüm evren s’ağır göğsümün derinliğine
ki anladım
p’ak bulutlara sığıntı imiş mizâcım



yağmur kokan ayrılıklarda tıkandı vakit
avaz avaz yok oluşlarım kırık aynaların hapsinde
ayaz günlerimde bin avuç kırağı birikintisi
ve kalp suskunluğu dağ boylarının onulmaz yamacı gibi





[ /italik ]



kuzeyinkızı/eskiyendünlereyolculuk