Web Zaman Damgası

ADI ÇOCUK...

Vaktidir sunumun…
Çatık kaşlı körebe zamanı yalıtırken
Habis düşlerin urganında
Yüreğe teyelli bir düşü de sürgüne yollarken…
Hangi lahit?
Hangi lahza?
Hangi kayıtta saklı karası kayıp bir şiir?
Belki de şehre son bakış
Şairin kaleminde ıslak ve yarım ağız bir gülüş.

Çemkiren iblisin ayin bildiği
Kin benzeri duygularda
Yıkarken kanlı ellerini;
Göğün de miğferi adeta
Nakşeden ebemkuşağında
Yol yordam bilmez bir kuş sürüsü:
İrili ufaklı kanatlarında
Yeis adaklı kükreyen mamaların izdüşümü.

Kenetlendik, kem gözlerden de çok çektik.
Uyduk zamana ve devindik
Nakkaşların ruhlarına bandık içimizdeki isyanı
En yüksek frekansta yayın yaptı kader:
Dokunuşlarında merhametin
Sonlansın istedik zaman zaman hem de ayan beyan.

Susmadan konuştuk;
Konuşmadan anlaştık;
Söylendik ve sıkıştık:
İzbelerde hain rötuşlar yaptı kader;
Dokunaklı şiirlerde gözlerimiz kan çanağı
Islak kaygıları düş bekçisinin
Yaftalanmış hayalleri
Onca çocuk gelinin.

Basireti bağlanmış kırmızı kuşağın;
Babası yaşında damat elemin tuzağında
Bilfiil sorumlu benliği ile
Kirli elleri kalka keşke uzağında
Masumiyet giyinmiş bakir heyecanların da
Ufkunda hezeyan.

Bazen çatık kaşlı bir martaval
Susmadan lanet
Ölü bedeni ufacık nüansı
Yaşı var yok iki.
Çatal sesinde dilberdudaklı kelam
Yana yakıla örter hezeyanı
Beyanlarında hep bir namus martavalı.

Göğün kemendi takılı ya da takık.
Surelerin izafi dokunuşları
Aslında aslına âşık düş simsarları
Bir şehrin laneti
Kusurlu lehçesi münafık gölgenin.

Sazan misali yazılan her şiirin
İlk ve son hecesi
Kirlenmeden dokusu doğanın
Kabaran nefsin isyanı
Yine densiz bir selam
Mazereti kayıp savruk bedellerin
Sakıncalı iz sürüşleri
Emre amade şair
Göğün takıntısı ne rahmet ne güneş;
Bakir sıfatların döküldüğü avuç avuç
Kuru çığlıkların dokusuna işlemiş çamuru
Kim ise bertaraf edecek.
Kendince
Sakil benliğin kuru sıkı tebessümünde
Yandan çarklı hangi adanın
Açığa alınmış vapuru?

Haydi, toplayalım halatları
Kendimize gelip
Bir de suyunu çıkarmadan hakkaniyetin
Teneşir paklasa da bunca kirli zihni
Nöbette vicdan elbet
Büyüteç misali her hece
Aklına mukayyet rehin gölgesinde
Şehrin
Teneffüs eden sihrin büyüsü bozulmadan
Ve yıkılmadan göğün pervazı
Kuş bakışı yâd edelim
Tüm kirli coğrafyayı:
Adı insan soyadı kural koyan;
Adı çocuk
Lehçesi ne savruk ne doğurgan.
Hepi topu masumiyet
Ve sevimli bir aksan
İçinde saklı neşesi
Büyümeden öğrenmemeli kötüyü ve kirliyi.